Вы́латаць ’дабыць, знайсці, выпрасіць’ (КЭС, лаг.). Гл. лата, латацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павыду́рваць

‘набыць што-небудзь падманам, хітрыкамі, выпрасіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павыду́рваю павыду́рваем
2-я ас. павыду́рваеш павыду́рваеце
3-я ас. павыду́рвае павыду́рваюць
Прошлы час
м. павыду́рваў павыду́рвалі
ж. павыду́рвала
н. павыду́рвала
Загадны лад
2-я ас. павыду́рвай павыду́рвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час павыду́рваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́кленчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што, чаго.

Разм. Дамагчыся чаго‑н. пастаяннымі просьбамі; выпрасіць. Выкленчыць грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyprosić

зак. выпрасіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

замалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Уст. Малітвамі выпрасіць дараванне за якія‑н. дрэнныя ўчынкі. Замаліць грахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́канадзіць ’выпрасіць безупыннай просьбай’ (КЭС, лаг.). Рус. калуж. ка́надить ’збіраць грошы, скнарнічаць, зберагаць’. Гл. канадзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адмалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Маленнем спрабаваць выпрасіць у бога дараванне, адхіліць (бяду, грэх і пад.). Адмаліць грахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wybłagać

зак. выпрасіць, вымаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wykołatać

зак. выпрасіць, выцыганіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wymodlić

зак. вымаліць, выпрасіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)