вы́кленчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што, чаго.
Разм. Дамагчыся чаго‑н. пастаяннымі просьбамі; выпрасіць. Выкленчыць грошай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)