Verbum

смехатво́рны, -ая, -ае.

Легкадумны, недарэчны, варты смеху, кпін.

Смехатворнае апраўданне.

С. выпадак.

|| наз. смехатво́рнасць, -і, ж.

эпізо́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Асобнае здарэнне, выпадак.

Э. з турысцкіх успамінаў.

2. Нязначны, дробны выпадак.

Гэта ўсяго адзін э. з жыцця паляўнічага.

3. Фрагмент мастацкага твора, які мае пэўную самастойнасць і закончанасць.

Э. са спектакля.

|| прым. эпізо́дны, -ая, -ае.

парадакса́льны, -ая, -ае (кніжн.).

1. гл. парадокс.

2. Неверагодны, незвычайны.

П. адказ.

П. выпадак.

|| наз. парадакса́льнасць, -і, ж.

анекдаты́чны, -ая, -ае.

1. гл. анекдот.

2. Падобны на анекдот, малапраўдзівы.

А. выпадак.

|| наз. анекдаты́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

здарэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Нечаканы выпадак у жыцці.

Цікавае з.

2. Якая-н. незвычайная падзея.

Вулічнае з.

канфу́з, -у, м. (разм.).

Стан няёмкасці, збянтэжанасці; няёмкае, часам смешнае становішча.

Вось такі к. здарыўся.

|| прым. канфу́зны, -ая, -ае.

К. выпадак.

кліні́чны, -ая, -ае.

1. гл. клініка.

2. Які мае адносіны да лячэбнага ўздзеяння, які патрабуе або паддаецца лячэнню (спец.).

К. выпадак.