Вы́кід ’тое, што выкінута’ (КТС), спарт. ’выкідванне, выцягванне рэзкім рухам’ (БРС), вы́кіды ’выбрыкі’ (Бяльк.). Бязафіксныя вытворныя ад выкідваць; параўн. рус.вы́кід ’дрэва, хлам, што вада выкінула на бераг’, вы́кіды ’штукі, выбрыкі’ з’яўляецца вынікам семантычнай кандэнсацыі словазлучэння выкідываць штукі (выбрыкі, крэндзязюліны і г. д.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
belch[beltʃ]v.
1. (і)рва́ць, паку́таваць ад ірво́ты, ванітава́ць
2.выкі́дваць (агонь, дым і да т.п.); вывярга́ць (лаву, попел і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
БУТАФО́РЫЯ
(італьян. buttafouri літар.выкідваць вон),
1) падробленыя прадметы (скульптура, мэбля, дэталі касцюма, аздабленні і інш.), якімі карыстаюцца ў спектаклях замест сапраўдных. Найчасцей не з’яўляюцца дакладнай копіяй арыгіналаў, адрозніваюцца ад іх матэрыяламі (вырабляюць з кардону, пап’е-машэ, дрэва, бляхі, палатна, пенапласту), формай, памерамі і афарбоўкай, што абумоўлена характарам спектакля і спецыфічнымі патрабаваннямі сцэны. Бутафорыя выкарыстоўваецца таксама ў кіно, экспазіцыях выставак, вітрынах, для рэкламы.
2) У пераносным сэнсе — падман, бачнасць, фальш, разлічаныя на знешні эфект.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
рыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Вывяргаць ротам прынятую ежу; ванітаваць. Незнаёмы ляжаў, скурчыўшыся абаранкам, часта, надрыўна рыгаў.Асіпенка.//перан.; чым. Выкідваць, вывяргаць (полымя, агонь і пад.). У .. [гаспадара] ёсць такая палка, якая рыгае агнём... І калі той агонь пападае ў каго, той памірае на месцы...Сачанка.
2. Моцна ікаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
spew[spju:]v.BrE, infml
1. ванітава́ць, выры́гваць
2.выкі́дваць; вывярга́ць; вывярга́цца
3. ла́яцца;
spew charges накі́двацца з абвінава́чваннямі
spew out[ˌspju:ˈaʊt]phr. v.: spew out smoke вывярга́ць дым
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wégwerfen
*
1.
vtвыкі́дваць, адкі́дваць
das Lében ~ — ско́нчыць жыццё самагу́бствам; марнава́ць жыццё
2.
(sich) уніжа́цца, прыніжа́ць сваю го́днасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Раня́ць ’даваць магчымасць упасці, упускаць; скідаць (пра лісце)’ (ТСБМ), слёзкі раняе (Сержп. Прык.), сьлёзкі роніць (Касп.), рані́ць ’выкідваць, аддаваць’ раніла дзіця, рані́ць душу (ашм., мядз., Сл. ПЗБ), ’губляць, траціць, не шкадаваць’: здоровье своё роню на васъ (Нас.), сюды ж роны́тыса ’аблівацца слязамі’ (Доўн.-Зап., Пін.). Параўн. рус.дыял.рони́ть ’кінуць, даць магчымасць упасці’, укр.рони́ти ’даваць упасці; скідаць’, польск.ronić ’траціць, выкідваць; звяргаць’, ’ліць слёзы’, ’губляць пер’е, рогі, зубы’, ’лускаць зерне’, чэш.roniti (пра слёзы) ’праліваць’, славац.roniť ’цячы, ліцца’, в.-луж.ronić ’губляць, праліваць (слёзы)’, н.-луж.roniś ’тс’, серб.ро̀нити ’даваць нырца’, балг.ро́ня ’аддзяляць, абрываць; праліваць (слёзы)’, макед.рони ’тс’. Імаверна, першасным значэннем прасл.*roniti з’яўлялася ’даць, дазволіць, даць магчымасць упасці’; параўноўваюць з гоц.urrannjan ’паказвацца; узыходзіць (пра сонца)’, ст.-в.-ням.rennan ’прымушаць цячы, хутка бегчы’, грэч.ραίνω ’акрапляю, абсыпаю’ (Фасмер, 3, 501; Шустар-Шэўц, 2, 1235; БЕР, 6, 322).
1.Выкідваць, выдаляць з рота сліну, макроту і пад. Усё радзей і радзей выходзіў за вёску ў сасняк Захар’я, усё часцей і часцей кашляў і пляваўся крывёю.Пянкрат.// Пырскаць слінай у час размовы.
2. Пляваць адзін на аднаго.
3.перан. Выказваць нездавальненне чым‑н., абурэнне. Як ні пляваўся, ні лаяўся [дзед], а давялося на гэты раз схадзіць ужо ў сельсавет.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
изверга́тьнесов.
1.(выбрасывать) выкіда́ць, выкі́дваць; (о вулкане и т. п.) вывярга́ць;
2.физиол. вывярга́ць;
3.(произносить, выкрикивать ругательства, проклятия и т. п.) выкры́кваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фо́кус2
(ням. Hokuspokus)
1) лоўкі прыём, заснаваны на падмане зроку, увагі пры дапамозе хуткага і ўмелага руху, спрыту (напр. картачны ф.);