weigh anchor

а) здыма́цца зь я́кара

б) пакіда́ць стая́нку, рыхтава́цца вы́ехаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́езд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. выехаць.

2. Месца, праз якое выязджаюць.

В. на шашу.

3. Коні з экіпажам і вупражжу (уст.).

|| прым. выязны́, -а́я, -о́е.

Выязная сесія суда (па-за месцам работы). Выязныя вароты.

В. конь (не рабочы; уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правалту́зіцца, ‑тужуся, ‑тузішся, ‑тузіцца; зак.

Разм. Валтузіцца некаторы час. — Як мы дамовіліся ўчора? Выехаць на луг да сонца, а правалтузіліся на гэтым двары да снедання. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уе́хать сов. пае́хаць; (выехать) вы́ехаць, мног. павыязджа́ць; (отъехать) ад’е́хаць, мног. паад’язджа́ць; (заехать) зае́хаць; см. уезжа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́кстренно нареч., в разн. знач. э́кстранна, тэрміно́ва;

э́кстренно вы́ехать в командиро́вку э́кстранна (тэрміно́ва) вы́ехаць у камандзіро́ўку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́каціць, -качу, -каціш, -каціць; -качаны; зак.

1. што. Коцячы, перамясціць, выдаліць.

В. бочку з падвала.

В. калёсы на двор.

2. Хутка выехаць адкуль-н. (разм.).

На плошчу выкаціў аўтобус.

3. перан., асаб. і безас. Знішчыць агнём (разм.).

Пажар выкаціў палавіну вёскі.

◊

Выкаціць бельмы (разм., груб.) — вытарашчыць вочы.

|| незак. выко́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́несціся, ‑несуся, ‑несешся, ‑несецца; пр. вынесся, ‑лася; зак.

Імкліва выбегчы, выехаць адкуль, куды‑н.; вымчацца. Коннік вынесся наперад. □ Неўзабаве перавозчык мой пачаў веславаць, і лодка .. зрабіла імклівы наўкруг, вынеслася на сярэдзіну ракі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выязджа́ць несов.

1. в разн. знач. выезжа́ть; уезжа́ть;

2. разг. выска́льзывать; вылеза́ть;

3. перен., разг. выезжа́ть;

1-3 см. вы́ехаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заста́ва ж., в разн. знач. заста́ва;

паграні́чная з. — пограни́чная заста́ва;

гарадска́я з. — городска́я заста́ва;

вы́ехаць на ~ву — вы́ехать на заста́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гнаць, -ганю, -ганіш, -ганіць; -гані; -гнаны; зак.

1. каго-што. Гонячы, прымусіць выйсці, выехаць; выдаліць.

В. жывёлу з хлява.

В. з работы (перан.).

2. каго-што. Выдаліць сілай, прагнаць.

В. акупантаў.

В. дрэнныя думкі з галавы (перан.).

3. што. Здабыць шляхам перагонкі (спец.).

В. бочку шкіпінару.

|| незак. выганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. вы́ганка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)