адмысло́вы, -ая, -ае.
1. Адметны, своеасаблівы, непаўторны.
А. скарб паэта.
2. Спецыяльны, асобага прызначэння.
А. інструмент.
3. Выдатны, цудоўны.
А. работнік.
А. напітак.
|| наз. адмысло́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
заме́тный прыме́тны, разг. прыкме́тны; (значительный) зна́чны; (выдающийся) выда́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
nietuzinkowy
незвычайны; выдатны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przewyborny
цудоўны; выдатны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Выбо́рны ’адборны’ (Яруш., Касп., Нас.). Паводле Булыкі, Запазыч., 73, ст.-бел. выборный ’адборны, цудоўны, выдатны’ з польск. wyborny; параўн. таксама чэш. výborný ’выдатны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
marksman [ˈmɑ:ksmən] n. (pl. marksmen) выда́тны страло́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пры́кладны, -ая, -ае.
1. Выдатны, узорны, які служыць прыкладам.
Прыкладная гаспадыня.
2. Тое, што і прыблізны.
П. падлік чаго-н. Паехалі прыкладна (прысл.) у сем гадзін.
|| наз. пры́кладнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
niepospolity
незвычайны; выдатны; неабыякі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Відны ’бачны, прыметны’; ’выдатны, важны, значны, рослы, статны, самавіты’ (БРС, КТС), відны́ ’светлы’ (БРС; лаг., КЭС), ві́дны ’тс’ (Шат.), відный ’светлы, відны, сталы’; ’павабны, здаровы на выгляд’ (Бяльк.). Укр. ви́дний ’ясны, відны’; ’прыкметны, бачны’, рус. смал., калуж., калін., тул. видный ’бачны’; ’рослы, статны, прыгожы’, польск. widny ’ясны, добра асветлены, бачны, прыкметы’, чэш. (кніжн.) vidný ’бачны, прыкметы’, славац. vidný ’поўны святла, ясны’; ’бачны, прыкметы’, славен. víden ’бачны’, серб.-харв. ви̂дан ’ясны, светлы’; ’бачны’; ’вядомы, выдатны’, макед. виден ’выдатны (аб асобе)’; ’важны, значны (аб выніках)’, балг. виден ’бачны’; ’вядомы, выдатны’; ’значны, важны’. Прасл. vidьnъ < vidъ > від (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кла́сік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Выдатны, агульнапрызнаны дзеяч навукі, мастацтва, літаратуры.
Класікі беларускай літаратуры.
2. Прадстаўнік класіцызму ў мастацтве.
3. Спецыяліст у галіне класічнай філалогіі (старажытнагрэчаская і лацінская мовы і літаратуры).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)