карэ́ктар, ‑а, м.

Работнік друкарні або выдавецтва, які займаецца чытаннем і праўкай карэктуры.

[Ад лац. corrector — праўшчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнігавыдаве́ц, ‑даўца, м.

1. Уст. Уласнік выдавецтва.

2. Той, хто займаецца выданнем кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verl.

= Verlag – выдавецтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Госизда́т (Госуда́рственное изда́тельство) Дзяржвы́д, -да м. (Дзяржа́ўнае выдаве́цтва).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

publishing

[ˈpʌblɪʃɪŋ]

adj.

выдаве́цкі

publishing house — выдаве́цтва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

«Мастацкая літаратура»,

выдавецтва.

т. 10, с. 194

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Народная асвета»,

выдавецтва.

т. 11, с. 170

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Савецкая Беларусь»,

выдавецтва.

т. 14, с. 64

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

партизда́т м. (парти́йное изда́тельство) ист. партвыдаве́цтва, -ва ср. (парты́йнае выдаве́цтва).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Полымя»,

дзяржаўнае кніжнае выдавецтва.

т. 12, с. 481

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)