адмо́віцца (ад чаго) сов.

1. отказа́ться; отре́чься; (уступить — ещё) поступи́ться (чем);

а. ад но́вай паса́ды — отказа́ться от но́вой до́лжности;

а. ад падару́нка — отказа́ться от пода́рка;

а. ад асабі́стай вы́гады — отказа́ться от ли́чной вы́годы, поступи́ться ли́чной вы́годой;

2. (от родных, знакомых и т.п.) отказа́ться, отре́чься;

а. ад сваі́х ро́дных — отказа́ться (отре́чься) от свои́х родны́х;

3. (от слов, обещаний) отказа́ться, отре́чься, отпере́ться;

а. ад сваі́х паказа́нняў — отказа́ться (отре́чься, отпере́ться) от свои́х показа́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предоставля́ть несов.

1. (давать в пользование чего-л., давать возможность обладания) дава́ць; аддава́ць; уступа́ць;

предоставля́ть возмо́жность дава́ць магчы́масць;

предоставля́ть ме́сто дава́ць ме́сца;

предоставля́ть свою́ кварти́ру в чьё-л. распоряже́ние аддава́ць (уступа́ць) сваю́ кватэ́ру ў чыё-не́будзь распараджэ́нне;

2. (давать возможность делать что-л., распоряжаться чем-л.) дава́ць (магчы́масць, пра́ва, дазво́л і да таго́ падо́бнае); пакіда́ць; дазваля́ць;

предоставля́ть все удо́бства дава́ць усе́ выго́ды;

предоставля́ть вы́бор дава́ць магчы́масць (пра́ва) выбіра́ць (вы́браць);

предоставля́ть реше́ние вопро́са кому́-л. пакіда́ць вырашэ́нне пыта́ння на каго́е́будзь, дава́ць магчы́масць (пра́ва) вы́рашыць пыта́нне каму́е́будзь;

предоставля́ть чьему́-л. усмотре́нию пакіда́ць на чыё-не́будзь меркава́нне (вырашэ́нне);

предоставля́ть до́брой во́ле пакіда́ць на до́брую во́лю;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)