угоня́ть​I несов.

1. гнаць; (выгонять) выганя́ць; (отгонять) адганя́ць; (загонять) заганя́ць;

угоня́ть скот в по́ле гнаць (выганя́ць) жывёлу ў по́ле;

2. (похищать) разг. кра́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эксплазі́вы

(фр. explosif = выбуховы, ад лац. explodere = выганяць з шумам)

выбуховыя рэчывы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эксплазі́ўны

(фр. explosif, ад лац. explodere = выганяць з шумам)

лінгв. выбухны (зычны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

выганя́цца несов., страд. выгоня́ться; изгоня́ться, прогоня́ться, выставля́ться; вытравля́ться; выма́хиваться; убира́ться; угоня́ться; вымётываться; выкола́чиваться; выку́риваться; см. выганя́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

evict

[ɪˈvɪkt]

v.t.

1) выганя́ць

2) высяля́ць, выкіда́ць (з кватэ́ры, гаспада́ркі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

элімінава́ць

(лац. eliminare = выганяць)

рабіць элімінацыю (напр. э. перашкоду, э. невядомы член з ураўнення).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Выдаля́ць (БРС, Нас., Касп., Байк. і Некр.), польск. wydalać ’адпраўляць, выганяць’. Магчыма, запазычанне з польск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oust

[aʊst]

v.

1) сі́лай выганя́ць, выціска́ць каго́

2) Law выкіда́ць, высяля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wymiatać

незак.

1. вымятаць;

2. перан. выганяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyrzucać

незак.

1. выкідаць, выкідваць;

2. выганяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)