вы́біўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. выбіваць — выбіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́зыр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Карта той масці, якая лічыцца старшай у гульні.

2. перан. Тое, што можа даць перавагу ў чым-н.

Выбіць усе козыры.

◊

Хадзіць козырам (разм.) — паводзіць сябе ганарліва.

|| прым. казы́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навыбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выбіць у вялікай колькасці. Навыбіваць кліноў. Навыбіваць медалёў. Навыбіваць чэкаў. Навыбіваць калдобін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хвастаць, ‑хвашчу, ‑хвашчаш, ‑хвашча; зак., каго.

Разм. Набіць, пакараць розгамі, пугай, дзягай; адлупцаваць, адхвастаць. // Хвошчучы, выбіць. Выхвастаць вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хлестать сов., прост.

1. (хлеща чем-л., удалить, выбить) вы́біць, мног. павыбіва́ць;

вы́хлестать ковёр вы́біць дыва́н;

2. (отхлестать) вы́хвастаць; вы́сцебаць;

3. (выпить) груб. вы́жлукціць; вы́хлебтаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wytrzepać

зак.

1. выбіць;

wytrzepać dywany — выбіць дываны;

2. разм. адлупцаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дур, ‑у, м.

Разм.

1. Бесталковыя ўчынкі, капрызы. — Дараваць сабе не магу, нашто я тады чытала табе свой верш. Ну, але ты глядзі на гэта, як на дзіцячую забаўку — проста дурная была. Цяпер дур гэты ў мяне прайшоў. Колас.

2. Зацямненне свядомасці, адурэнне. Дур найшоў на чалавека.

•••

Выбіць дур з галавы гл. выбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гле́ба, -ы, мн. -ы, глеб, ж.

1. Верхні слой зямной кары.

Гліністая г.

2. перан. Аснова, апора.

Падрыхтаваць глебу для перагавораў.

◊

Выбіць глебу з-пад чыіх ног — прымусіць пераканацца ў беспадстаўнасці чаго-н.; пазбавіць упэўненасці ў чым-н.

|| прым. гле́бавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́клепаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑плю, ‑плеш, ‑пле; зак., што.

1. Выбіць заклёпкі.

2. Клеплючы, зрабіць што‑н. танчэйшым, вастрэйшым. Выклепаць касу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przetrzepać

зак. выбіць; пабіць, набіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)