зві́слы сви́сший, обви́слый;

~лыя ву́сы — сви́сшие усы́;

~лае галлё — сви́сшие ве́тви

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schnáuzbart

m -(e)s, -bärte (густы́я) ву́сы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

moustache, mustache

[ˈmʌstæʃ]

n.

ву́сы pl., from вус -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

whisker

[ˈhwɪskər]

n.

1) валасі́на

2) ву́сы (у ката́, ты́гра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зві́слы, ‑ая, ‑ае.

Які звіс, апусціўся; абвіслы. Звіслыя вусы. Звіслае галлё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вусаві́на ’кусок поля, які ўдаецца ў лес’ (КСП). Відаць, ад вус; параўн. вусы ’кліны ў адзенні’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нафіксатуа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Намазаць сабе фіксатуарам (валасы, вусы, бараду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафіксатуа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Намазаць (валасы, вусы, бараду) памадай (фіксатуарам).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Разм. Адгадаваць, адпусціць (бараду, вусы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастыжо́р, ‑а, м.

Спецыяліст, які робіць парыкі, вусы, бароды і пад. для акцёраў.

[Ад фр. postiche — прыстаўны, фалыпывы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)