Wíllensfreiheit

f - свабо́да во́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wíllenshandlung

f - акт во́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wíllenskraft

f - сі́ла во́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wíllensstärke

f - сі́ла во́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

няво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., каго (што).

Прымушаць рабіць што-н. супроць жадання, волі.

Яе ніхто не няволіў ехаць туды.

|| зак. прыняво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паўночна-Заходняя арганізацыя «Народнай волі» 7/409

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

against one’s will

супро́ць сваёй во́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

voluntarily

[ˈvɑ:lənterəli]

adv.

добраахво́тна, па сваёй во́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заняво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Пазбавіць волі, незалежнасці, поўнасцю падпарадкаваць сабе.

|| незак. заняво́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. заняво́льванне, -я, н.

|| наз. заняво́ленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правідэнцыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які прыпісваецца вышэйшай (боскай) волі.

[Ад лац. providentia — наканаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)