буйнатва́ры, ‑ая, ‑ае.

З буйнымі рысамі твару. Гэты паляшук быў як волат — высокі, плячысты, буйнатвары, з мускулістымі моцнымі рукамі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валатоўны ’які мае адносіны да волата’ (КТС). Да валатовы < волат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вало́тніца ’месца, дзе размешчана група курганоў-валатовак’ (Яшк.). Да волат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

басі́дла, ‑ы, м.

Разм. Моцны басісты голас, гук. А от волат «Шчука», нязграбны дзябёлы паравозішча, рыкае густым басідлам, аж шыбы дрыжаць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hüne

m -n, -n во́лат, асі́лак, гіга́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ríese

m -n, -n во́лат, веліка́н, гіга́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ríesengestalt

f -, -en велічэ́зная [гіга́ня́кая] фігу́ра, во́лат, гіга́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gigánt

m -en, -en гіга́нт; во́лат, веліка́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

баты́р, ‑а, м.

Ва ўсходніх народаў — волат, асілак, адважны чалавек. Хасан пераказаў песню пра возера Джунган, магутнага батыра Касыма і прыгажуню Алію. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

троль

(шв. troll)

надпрыродная істота ў скандынаўскай міфалогіі (часцей волат), звычайна варожая людзям.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)