Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
верасо́выі (радзей)ве́расавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да верасу. Верасовы цвет. Верасовы мёд. □ Слыве найлепшым у пчалы ўзятак верасовы.Вялюгін.
2.узнач.наз.верасо́выя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца верас, талакнянка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пор ’галоўка цыбулі’ (Сцяшк. Сл.), пора: пайшла ў гарод па сапёру і пору (Наша Ніва, 2002, 20 верас.). Звычайна абазначае ’цыбуля-парэй, Allium porrum L.’, параўн. польск.рог. чэш., славац.pór, што з лац.porrum iporrits ’тс’.⇉,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ацыдафі́льны
(ад лац. acidus = кіслы + гр. phileo = люблю);
а-ыя арганізмы — арганізмы, для развіцця якіх неабходна значная кіслотнасць асяроддзя (напр.верас, лубін).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прытапта́ны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад прытаптаць.
2.узнач.прым. Прымяты, прыціснуты ў часе хады. Пад ногі на дарозе стала [трапляцца] пагнутая і прытаптаная жоўтая папараць і сіне-ружовы верас.Пташнікаў.Каб суняць дыханне, Алесь трохі прайшоўся па прытаптанай абочыне і прысеў.Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
heath
[hi:Ө]
n., Brit.
1) пустэ́ча, паро́слая нізкім за́расьнікам
2) усяля́кі хмыз, што расьце́ на пустэ́чы
3) ве́рас -у m.
•
- one’s native heath
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ве́расень. Ст.-бел.вресень, врешень ’верасень’ (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Укр.ве́ресень (ст.-укр.вресень). У Насовіча форма вресень (з заўвагай: «Употребляется шляхтою»). Усх.-слав. формы з паўнагалоссем з’явіліся даволі позна. Лічыцца, што вресень (і ве́расень, ве́ресень) — запазычанне з польск. (польск.wrzesień ’верасень’ ад назвы расліны верас: польск.wrzos, прасл.*versъ; гл. ве́рас). Гл. Галыньска–Баранова, Ukr. nazwy, 58–61 (падрабязна, з лінгвагеаграфіяй). Менш пераконвае думка, што вресень — гэта ўсх.-слав. слова, але толькі «славянізаванае». Рудніцкі (1, 353) усх.-слав. (укр.) ве́ресень выводзіць прама ад назвы расліны ве́рес, не закранаючы пытанне аб магчымасці запазычання. Качарган (Мовознавство, 1971, № 2, 88) форму вресень лічыць стараславянізмам. Неверагодна Дабрадомаў (РР, 1967, № 5, 57), які звязвае слав.*versьnь з дзеясловам тыпу рус.вереща́ть.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
касця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
1. Плод раслін (напрыклад, вішні, слівы і інш.), адзінае семя якіх заключана ў цвёрдую абалонку.
2. Тое, што і касцяніцы. Вакол сасонак — буйныя сакавітыя касцянкі, верас.Бажко.
3. Сорт ігруш. Касцянку я добра памятаю. Гэтымі ігрушамі .. некалі мяне і маю маму частавала дзядзькава жонка Марыля.Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЦЫДАФІ́ЛЬНЫЯ АРГАНІ́ЗМЫ,
арганізмы, для развіцця якіх неабходна значная кіслотнасць асяроддзя. Да іх належаць воцатнакіслыя і малочнакіслыя бактэрыі, што пашыраны ў кішэчніку пазваночных, у глебе, на раслінах (сфагнум, верас, хвошч, лубін), у малочных прадуктах і інш. Ацыдафільныя бактэрыі маюць практычнае значэнне ў некат. галінах харч. прам-сці (вытв-сць воцату, малочная прам-сць), у кормавытворчасці (сіласаванне кармоў) і інш.