испове́дание ср.

1. (действие) спавяда́нне, -ння ср.;

2. (вероисповедание) веравызна́нне, -ння ср., ве́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

occultism

[əˈkʌl,tɪzəm]

n.

акульты́зм -у m. (ве́ра ў місты́чныя сілы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

басурма́нскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да басурмана. Басурманская вера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

abiding [əˈbaɪdɪŋ] adj. fml нязме́нны, ста́лы;

an abiding friendship мо́цная дру́жба;

abiding faith цвёрдая ве́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

immeasurable

[ɪ,meʒərəbəl]

adj.

нязьме́рны, невыме́рны, непаме́рны, бязьме́жны

immeasurable faith — нязьме́рная ве́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

монатэі́зм, ‑у, м.

Рэлігійная вера, заснаваная на пакланенні адзінаму богу; адзінабожжа; проціл. політэізм.

[Ад грэч. mónos — адзін і theos — бог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вяру́тны ’сапраўдны’ (ваўк., Янк. БФ), укр. вірутний ’сапраўдны, арыгінальны’, запазычана са ст.-польск. wierudny ’сапраўдны’, суч. польск. wierutny ’тс’ (Булыка, Запазыч., 60–61). Да вера (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

theological [ˌθi:əˈlɒdʒɪkl] adj. тэалагі́чны, багасло́ўскі;

a theological college тэалагі́чны кале́дж;

theological virtues бібле́йскія дабрачы́ннасці (вера, надзея, любоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

staunch​1 [stɔ:ntʃ] adj. ве́рны, сто́йкі, лая́льны;

a staunch Christian прыхі́льнік хрысція́нства;

a staunch belief непахі́сная ве́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

закаха́насць, ‑і, ж.

Стан закаханага. Вера адчувала, што любіць чалавека нейкай хваравітай закаханасці. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)