schlítzäugig

a з ко́сым разрэ́зам вачэ́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jack-o’-lantern [ˌdʒækəˈlæntən] n. ліхта́р з гарбуза́ (з дзіркамі ў форме вачэй, носа і рота)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́раз², -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Знешні выгляд (твару), які адлюстроўвае ўнутраны стан.

В. вачэй.

2. Той або іншы моўны зварот.

Вобразны, метафарычны в.

3. Сукупнасць знакаў, формула, якія адлюстроўваюць пэўныя матэматычныя адносіны.

Алгебраічны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утаро́піцца, -плюся, -пішся, -піцца; зак., у каго-што.

Не зводзячы вачэй, углядзецца ў каго-, што-н.; стаць пільным, накіраваным (пра вочы, позірк).

Чаго ты ў мяне ўтаропіўся? Яго позірк утаропіўся ўдаль.

|| незак. утаро́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каза́ть несов., разг. пака́зваць;

◊

не каза́ть глаз, но́са не пака́зваць вачэ́й, но́са.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бленарэ́я, ‑і, ж.

Гнойнае запаленне слізістай тканкі вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне склеры вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымо́чка ж. мед. féuchter Kühlverband;

прымо́чка для вачэ́й Áugenwasser n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прамяні́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прамяністага. Прамяністасць зорак. Прамяністасць вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усме́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Міміка твару, губ, вачэй, якая паказвае схільнасць да смеху, выражае радасць, задаволенасць і пад.

Чыстая ў.

Вясёлая ў.

Хітрая ў.

|| памянш. усме́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)