міязі́н, ‑у, м.

Бялок мышцы, які з’яўляецца асновай мышачнага валакна.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўшарсцяны́, ‑ая, ‑ое.

Шарсцяны з прымессю іншага валакна. Напаўшарсцяныя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўшаўко́вы, ‑ая, ‑ае.

Шаўковы з прымессю іншага валакна. Напаўшаўковая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашміло́н, ‑у, м.

Разнавіднасць сінтэтычнага валакна, якое выпускаецца ў Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́р, -у, м. (спец.).

1. гл. угарэць.

2. мн. -ы, -аў. Адходы пры апрацоўцы валакна, пражы і пад., прыгодныя для новай перапрацоўкі.

|| прым. уга́рны, -ая, -ае.

Угарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капралакта́м, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне, якое служыць сыравінай для вытворчасці капронавага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круці́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца кручэннем валакна, пражы, дроту і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэдэро́н, ‑у, м.

Штучнае валакно, падобнае на капрон. // Тканіна з гэтага валакна.

[Ням. Dederon — ад скарачэння DDR (ГДР).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасі́льшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які заняты ачысткай ільнянога валакна на трасілцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапа́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для трапання валакна; які служыць для трапання. Трапальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)