закрасава́ць сов. (о хлебах) зацвести́;

жы́та ~ва́ла — рожь зацвела́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залыга́ч, ‑а́, м.

Абл. Тое, чым залыгваюць (вала, карову). [Чалавек] стаяў у кузаве ля кабіны і прытрымліваў за вераўчаны залыгач карову. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запульсава́ць сов., прям., перен. запульси́ровать;

кроў ~ва́ла ў жы́лах — кровь запульси́ровала в жи́лах;

у го́радзе ~ва́ла жыццё — в го́роде запульси́ровала жизнь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапрэ́гчы, ‑прагу, ‑пражэш, ‑пража; ‑пражом, ‑пражаце, ‑прагуць; пр. перапрог, ‑прагла і ‑прагла, ‑прагла і ‑прагло; заг. перапражы; зак., каго-што.

Запрэгчы іначай або ў што‑н. другое (аднаго і таго ж каня, вала і пад.). Перапрэгчы коней з плуга ў бараку. // Запрэгчы іншага, другога (каня, вала і пад.). [Камісар:] «У Лазавенкі замяні коней. Назад — перапражэш». Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вол вол, род. вала́ м.;

◊

рабо́тать как вол рабі́ць (працава́ць) як чо́рны вол.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слон слон, род. слана́ м.;

◊

де́лать из му́хи слона́ погов. з му́хі вала́ рабі́ць; з ве́тру вяро́ўку віць; ба́йка з камара́ вы́расце на вала́;

слона́ не приме́тить слана́ не заўва́жыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ца́пфа, ‑ы, ж.

Спец. Шып вала ці восі, які апіраецца на падшыпнік. Цыліндрычная цапфа. Цапфа кола турбіны. // Невялікі цыліндрычны выступ на сярэдзіне ствала гарматы.

[Ням. Zapfen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замурава́ць сов.

1. в разн. знач. замурова́ть;

2. безл., перен., разг. замёрзнуть, покры́ться льдом;

во́кны ~ва́ла — о́кна замёрзли;

рэ́чку ~ва́ла — ре́чка покры́лась льдом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ско́варад ‘калодзезь з ланцугом, прымацаваным да вала’ (Сцяшк.). Гл. коварат 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасыце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Зрабіцца сытым, сыцейшым; патаўсцець. — Вось што, сынку, давай знімем меркі і паглядзім, хто з нас ад гэтага вала пасыцее. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)