Kríegsgeschehen

n -s вайна́, вае́нныя дзе́янні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бліндзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Уст. Дадаткова ўмацаваць (умацоўваць) ваенныя збудаванні, караблі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аракчэ́еўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аракчэеўшчыны; дэспатычны. жорсткі, уласцівы аракчэеўшчыне. Аракчэеўскі рэжым. Аракчэеўскія ваенныя паселішчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hostilities

вае́нныя дзе́яньні, вайна́ f., змага́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

атама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Начальнік у казацкіх войсках і пасяленнях, які выконвае ваенныя, палітычныя і адміністрацыйныя функцыі.

Станічны а.

2. перан. Важак, завадатар якой-н. групы, банды, шайкі і пад.

А. разбойнікаў.

|| прым. атама́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трафе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Узбраенне і ваенная маёмасць, захопленыя ў пераможанага праціўніка.

Ваенныя трафеі.

2. Рэчы, здабыча як сведчанне або вынік перамогі, поспехаў у якой-н. галіне.

Паляўнічыя трафеі.

3. Арнаментальнае ўпрыгожанне ў выглядзе ваенных даспехаў.

|| прым. трафе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

...-юнкер, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў, якія абазначалі некаторыя званні ў дарэвалюцыйнай Расіі, пераважна ваенныя, напрыклад: камер-юнкер, штык-юнкер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бліндзі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад бліндзіраваць.

2. у знач. прым. Дадаткова ўмацаваны (пра ваенныя збудаванні, караблі і пад.). Бліндзіраваны поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zbrodniarz

м. злачынец; злачынца;

~е wojenni — ваенныя злачынцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ушанава́нне ср.

1. по́честь ж.;

вае́нныя ўшанава́нні — вое́нные по́чести;

2. (торжество) че́ствование;

у. юбіля́ра — че́ствование юбиля́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)