мікраструкту́ра, ‑ы, ж.

Спец. Будова цвёрдых рэчываў, якую можна ўбачыць пад мікраскопам; проціл. макраструктура.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і структура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць слаістага; слаістая будова чаго‑н. Слаістасць горных парод. Слаістасць воблакаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да страфы; які падзяляецца на строфы. Страфічная будова верша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматкле́тачны біял. víelzellig, méhrzellig;

шматкле́тачная будо́ва аргані́зма víelzellige Körperstruktur

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сложе́ние​II ср.

1. (тела) склад, род. скла́ду м.;

челове́к богаты́рского сложе́ния чалаве́к атлеты́чнага скла́ду;

2. (строение вещества) будо́ва, -вы ж.;

ноздрева́тое сложе́ние наздрава́тая будо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

макраструкту́ра, ‑ы, ж.

Спец. Будова цвёрдых рэчываў, бачная простым вокам або пры невялікім павелічэнні; проціл. мікраструктура.

[Ад грэч. makrós — вялікі і лац. structura — будова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кампазіцыі, звязаны з ёй. Кампазіцыйная будова твора. Кампазіцыйныя асаблівасці рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

texture [ˈtekstʃə] n.

1. ступе́нь шчы́льнасці, гру́басці ткані́ны;

a shirt of fine texture кашу́ля з то́нкай ткані́ны;

the texture of verse ткані́на ве́рша

2. будо́ва (тканіны)

3. тэксту́ра, структу́ра;

the texture of a plant будо́ва раслі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

анато́мія, ‑і, ж.

Навука пра знешнюю і ўнутраную будову жывога арганізма. Анатомія чалавека. // Будова арганізма, органа. Анатомія мозгу.

[Ад грэч. anatomē — рассячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арганіза́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. гл. арганізаваць.

2. Грамадскае аб’яднанне або дзяржаўная ўстанова.

Прафсаюзная а.

Будаўнічая а.

3. Арганізаванасць, унутраная дысцыпліна, прадуманы, планамерны парадак.

Дакладная а. ў рабоце.

4. Фізічная ці псіхафізічная будова асобнага арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)