схудзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і схуднелы. [Карп] пачаў моўчкі пільна ўглядацца ў .. схудзелы, брудны твар [Таццяны]. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grubby [ˈgrʌbi] adj. бру́дны (таксама перан.);

grubby hands/clothes бру́дныя ру́кі/адзе́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

messy [ˈmesi] adj.

1. бру́дны, неаха́йны

2. склада́ны, заблы́таны (пра сітуацыю, стан рэчаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zabłocony

запэцканы; запырсканы граззю; захлюпаны; брудны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schwéinisch

a разм. сві́нскі, бру́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únflätig

a бру́дны, непрысто́йны, гру́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únreinlich

a нячы́сты, бру́дны; неаха́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únsauber

a неаха́йны, бру́дны, нячы́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

праса́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прасаліць.

2. Запэцканы салам, тлушчам, мазутам і пад., вельмі брудны ад тлушчу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рудзя́ны ’брудны’: рудзянец авечка — мыць трэба (Касп.), рудзя́ный ’брудны да чарнаты’ (мсцісл., Юрч. Сін.). Да руда 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)