Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Лату́нь ’сплаў медзі з цынкам’ (ТСБМ). Запазычана з рус. мовы, у якой у XVIII ст. з новав.-ням.Latûn або з с.-н.-ням.laton або з італ.lattone < latta ’бляха’ (Праабражэнскі, 1, 437; Фасмер, 2, 465; КЭСРЯ, 234). Расянен (Зб. Попе, 156) выводзіць рус.латунь з цюрк.*altuń.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tin
[tɪn]1.
n.
1) во́лава n.
2) бе́лая бля́ха
3) бляша́нка f.
a tin of sardines — бляша́нка сарды́нак
2.
adj.
алавя́ны
3.
v.t.
лудзі́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
walcowany
walcowan|y
пракатны, вальцаваны;
wyroby ~e тэх. пракат;
blacha ~a — пракатная бляха
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Про́цівень ’тое, на чым пякуць піражкі, мяса’ (Інстр. 1), про́твень ’патэльня’ (Жд. 2), про́цвінь ’самаробная патэльня, бляха’ (Мат. Маг.), про́цвіна ’тс’ (шуміл., Сл. ПЗБ). З рус.про́тивень ’тс’, якое з ням.Bratpfanne ’тс’, з магчымым набліжэннем па народнай этымалогіі да слова против ’проці, супраць’. Гл. аб рускім слове Фасмер, 3, 383.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ліставы́ Blátt -, Blätter -;
ліставы́ тыту́нь Blättertabak m -(e)s, -e;
ліставы́ мета́л [ліставо́е жале́за] глбляха1;
ліставы́ алюмі́ній Alumíniumblech n, Álublech n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
БРАКТЭА́Т
(ад лац. bractea тонкая бляха),
сярэбраная манета, якую ў 12—14 ст. чаканілі на тонкім манетным кружку толькі з аднаго боку (верхнім штэмпелем) так, што малюнак на ёй атрымліваўся на аверсе выпуклы, на рэверсе ўвагнуты. З’явіўся ў краінах Зах. Еўропы ў выніку змяншэння масы дэнарыя ў канцы 11 ст. Сярэдневяковаму брактэату папярэднічалі залатыя брактэат ў ант. Грэцыі (4—2 ст. да н.э.), брактэаты — упрыгожанні герм. плямёнаў (5—6 ст.).