szych, ~u

м. мішура; бляск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lustr, ~u

м. глянец, бляск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blask, ~u

м. бляск; бліск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

брылья́нтавы, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы брыльянту. Брыльянтавы бляск. // Упрыгожаны брыльянтам (брыльянтамі). Брыльянтавыя завушніцы. Брыльянтавы пярсцёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

radiance [ˈreɪdiəns] n.

1. ззя́нне;

the sun’s radiance со́нечнае ззя́нне

2. бляск, прамяні́стасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

По́лыск ’бляск’ (Сл. ПЗБ), по́лоск ’тс’ (Клім.). З польск. połysk ’тс’ (Мацкевіч і інш.; Сл. ПЗБ, 4, 45), што ўзыходзіць да прасл. *lъskati/*lyskati, суадносіцца з *lъskъ ’бляск’ > бел. лоск (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

серабры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ро́ны; незак., што.

Пакрываць тонкім слоем серабра; надаваць чаму-н. серабрысты колер, бляск.

С. відэльцы.

Месяц серабрыў хвалі.

|| зак. вы́серабрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны і пасерабры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; пасярэ́браны.

|| наз. серабрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gleiß

m -es паэт. бляск, лоск

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

странцыяні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Бясколерны ці з зеленаватым, жаўтаватым, шараватым адценнем мінерал, які мае шкляны бляск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sheen [ʃi:n] n. бляск; ззя́нне;

hair with a golden sheen валасы́ з залаты́м во́дбліскам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)