complicate

[ˈkɑ:mpləkeɪt]

v.t.

1) ускладня́ць; блы́таць

2) паго́ршваць, пагарша́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verwéchseln

vt (пера)блы́таць, прыма́ць адно́ за друго́е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tangle​2 [ˈtæŋgl] v.

1. блы́таць; блы́тацца

2. заблы́тваць; заблы́твацца;

get tangled in lies заблы́тацца ў хлусні́

3. (with) свары́цца, канфліктава́ць; звя́звацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пу́тать несов.

1. в разн. знач. блы́таць;

пу́тать ни́тки блы́таць ні́ткі;

пу́тать бума́ги на столе́ блы́таць папе́ры на стале́;

я всегда́ их пу́таю — они́ похо́жи друг на дру́га я заўсёды іх блы́таю — яны́ падо́бныя адзі́н да аднаго́;

не пу́тайте, отвеча́йте ясне́е не блы́тайце, адка́звайце ясне́й;

2. (вовлекать) разг. блы́таць; уме́шваць;

не пу́тайте меня́ в э́то де́ло не блы́тайце (не ўме́швайце) мяне́ ў гэ́ту спра́ву;

3. (лошадей) обл. пу́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verhéddern

1.

vt разм. блы́таць, заблы́тваць

2.

(sich) заблы́твацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Блу́таць. Гл. блу́тацца, блы́таць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сплаці́ць, сплачу, сплаціш, сплаціць; зак., што.

Разм. Аплаціць, унесці плату, кампенсацыю за што‑н. Каб не блытаць бухгалтэрыю, я сплачу ўвесь доўг адразу. Дубоўка. [Проннікаў:] — Паны суддзі, хоць я ў гэтай справе і не вінаваты, але згодзен сплаціць Зацэпіну чацвёртую частку шкоды. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кілба́сіца ’блытаць’ (Др.-Падб.). Гл. кілбаса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

muddle​2 [ˈmʌdl] v. блы́таць

muddle along [ˌmʌdləˈlɒŋ] phr. v. дзе́йнічаць наўздага́д

muddle through [ˌmʌdlˈθru:] phr. v. спра́віцца (якім-н. чынам, так або інакш);

Somehow our firm will muddle through the next five years. Як-небудзь наша фірма яшчэ праіснуе наступныя пяць гадоў.

muddle up [ˌmʌdlˈʌp] phr. v. блы́таць, пераблы́тваць; паруша́ць пара́дак; прыво́дзіць у бязла́ддзе;

Don’t muddle me up! Не блытай мяне!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Аблы́таць ’апутаць’ (КТС), аблытацца ’звязацца, пасябравацца’ (КЭС). Гл. блытаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)