cheeky

[ˈtʃi:ki]

adj.

наха́бны, бессаро́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

búhlerisch

a пагардл. бессаро́мны, непрысто́йны, распу́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сараматні́к, ‑а, м.

Разм. Той, хто не мае сораму, хто парушае правілы прыстойнасці; бессаромны чалавек. Старшыніха выняла Кліма кулаком па спіне. — Сараматнік, хоць бы апрануўся! Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ко́ўчала ’бессаромны, балбатун’ (Нар. лекс.). Гл. коўчаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Няўсці́вы ’бессаромны’ (Ян.). Няясна. Сапсаванае няўчцівы (гл. учцівы)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brazen [ˈbreɪzn] adj.

1. бессаро́мны, наха́бны

2. ме́дны, мядзя́ны

3. ме́днага, мядзя́нага ко́леру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shameless [ˈʃeɪmləs] adj. бессаро́мны;

You shameless little boy! Але ж ты і сараматнік!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schámlos

a

1) бессаро́мны

2) непрысто́йны, цыні́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шарлата́нства, ‑а, н.

Паводзіны, спосаб дзеяння, уласцівы шарлатану; бессаромны падман, разлічаны на няведанне, невуцтва прысутных. Ездзіў у вёску Маркавічы. Там мне расказалі пра адну жанчыну, якая займаецца шарлатанствам. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

barefaced [ˈbeəfeɪst] adj. бессаро́мны, наха́бны;

a barefaced lie наха́бная мана́;

barefaced che еk наха́бнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)