Разм. Апрытомнець; апамятацца; ачуняць. Колькі ляцеў я — не памятаю. А калі ачухаўся і расплюшчыў вочы, убачыў я, што ляжу на броўцы.Лынькоў.[Доўбік] праз які месяц ачухаўся ад кантузіі і зноў на перадавую.Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адле́жацца (ачуняць, акрыяць)
1.разм. im Líegen Kräfte sámmeln; sich Béttruhe gönnen; rúhig líegen* (пасля хваробы)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адле́жацца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.
Лежачы, аднавіць сілы (пасля хваробы, стомы і пад.); ачуняць, акрыяць. [Аржанец:] — Нічога, Максіме. Адлежышся там недзе, як у роднай маці, а потым ужо не па версе, не ноччу, а нізам па вольнай старонцы, у светлым вагоне прыедзеш.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аду́жаць, адужэ́ць (набрацца сілы, ачуняць) gesúnd wérden, erstárken vi (s); zu Kräften kómmen*, wíeder auf die Béine kómmen* (пра хворага)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
poprawić się
зак.
1. палепшыцца, выправіцца, паправіцца;
2. паправіцца, паздаравець, ачуняць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Разду́рбаць ’паволі разбудзіць моцна спячага’ (ашм., Стан.), разду́рдаць ’разбудзіць тармосячы’ (смарг., Сл. ПЗБ), ’разбудзіць не ў час’ (Сцяшк. Сл.), розду́рбаць ’раскатурхаць’ (ТС), разду́рдацца, разду́рбацца ’ачуняць, прачнуцца’ (ашм., смарг., Сл. ПЗБ). Балтызм, параўн. літ.dùrdyti ’калоць’, ’тыкаць’, durdeti ’грымець, грукатаць, трашчаць’. Сюды ж, відаць, і дэфармаванае пад уплывам іншых слоў раздуры́ць ’раскатурхаць’, раздура́ць ’раскатурхваць’, раздура́цца ’прачнуцца’ (Юрч.). Параўн. разгурзацца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
come to
прыйсьці́ да прыто́мнасьці
to come to oneself —
а) ачуня́ць
б) каштава́ць, дахо́дзіць
The bill came to $10 — Раху́нак дайшо́ў да 10 даля́раў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
апра́віцца, апраўлюся, аправішся, аправіцца; зак.
1. Паправіцца, ачуняць; аднавіць свае сілы. Але гэтым разам не памёр стары, аправіўся.Гарэцкі.Андрыяну Цітавічу хацелася нешта такое гаварыць, нешта такое рабіць, каб Уладзік хутчэй аправіўся ад гора, ад пакутлівых перажыванняў.Марціновіч.// Дасягнуць ранейшага або блізкага да ранейшага стану. Аправіцца ад вайны.