А́ВЕЛЬ,

паводле біблейскай міфалогіі сын Адама і Евы, пастух авечак, забіты з зайздрасці старэйшым братам Каінам за тое, што бог Яхве аддаў перавагу дарам Авеля. У пераносным значэнні — бязвінная ахвяра жорсткасці, правобраз усіх праведнікаў, якія церпяць ганенні.

т. 1, с. 60

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

benefaction

[,benɪˈfækʃən]

n.

1) дабрадзе́йства, дабро́ n., до́бры ўчы́нак

2) дар, ахвя́ра на до́брую мэ́ту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ме́са ’імша’ (ТСБМ). Праз рус. мову запазычана з франц. messe ’імша, абедня’, якое з лац. missa ’пасыланне, даручэнне’ < mittere (дзеепрым. missus ’паслаць’, паводле слоў ксяндза, у канцы месы: ite, missa est ’ідзіце, канец абраду’ або ’ахвяра (пры імшы) ужо паслана (богу)’ (Голуб-Ліер, 324).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

же́ртва в разн. знач. ахвя́ра, -ры ж.;

◊

принести́ в же́ртву прыне́сці ў ахвя́ру (ахвярава́ць кім, чым);

пасть же́ртвой (чего) па́сці ахвя́рай (чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ofiara

ofiar|a

ж.

1. ахвяра;

~a pożaru — ахвяра пажару;

paść ~ą intrygi — стаць (аказацца) ахвярай інтрыгі;

2. ахвяра; ахвярапрынашэнне;

nieść ~y bogom — прыносіць ахвяры багам;

3. ахвяраванне;

~a na pomnik — ахвяраванне на помнік;

składać (złożyć) co w ofierze — прыносіць (прынесці) што ў ахвяру; ахвяраваць чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

віктымало́гія

(ад лац. victima = ахвяра + -логія)

галіна крыміналогіі, якая вывучае псіхалагічныя і маральныя асаблівасці асобы — ахвяры злачынства і любыя формы праяўлення грамадскай паталогіі, у выніку якіх прычыняецца шкода асобе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

casualty [ˈkæʒuəlti] n.

1. ахвя́ра няшча́снага вы́падку

2. mil. той, хто вы́быў са стро́ю

3. pl. casualties mil. стра́ты ў жыво́й сі́ле; ахвя́ры; уро́н;

suffer heavy casualties не́сці ця́жкія стра́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

prey​1 [preɪ] n.

1. ахвя́ра (пра чалавека)

2. здабы́ча (пра звера, птушку);

birds of prey драпе́жныя пту́шкі

♦

be/fall prey to smth. fml быць/па́сці ахвя́рай чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wyrzeczenie

wyrzeczeni|e

н.

1. вымаўленне;

2. самаахвяраванне; ахвяра;

3. ~a мн. нягоды; нястача; гора; ліха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

casualty

[ˈkæʒuəlti]

n., pl. -ties

1) ахвя́ра вы́падку

2) вае́нныя стра́ты (забі́тымі, пара́ненымі)

3) нешчасьлі́вы вы́падак, катастро́фа f.; няўда́ча f., няшча́сьце n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)