высокаправасхадзі́цельства, ‑а, н.

У дарэвалюцыйнай Расіі — тытулаванне высокапастаўленых асоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камі́сія, -і, мн. -і, -сій, ж.

1. Група асоб або орган з групы асоб са спецыяльнымі паўнамоцтвамі, што ўтвараецца напастаянна або часова для выканання пэўных задач.

Прыёмная к.

Рэвізійная к.

2. Даручэнне, якое выконваецца за пэўнае ўзнагароджанне (звычайна звязанае з купляй або продажам).

Браць тавар на камісію.

|| прым. камісі́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).

К. магазін.

Атрымаць камісійныя (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гомасексуалі́зм, ‑у, м.

Ненатуральнай палавая цяга да асоб свайго полу.

[Ад грэч. honos — падобны, аднолькавы і лац. sexualis — палавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінклі́т, -а, М -лі́це, м.

1. Сход вышэйшых саноўнікаў у Старажытнай Грэцыі (гіст.).

2. Сход духоўных асоб, духавенства.

Сабраўся ўвесь духоўны с. з кансісторскімі чыноўнікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дуумвіра́т, ‑а, М ‑раце, м.

У Старажытным Рыме — кіраванне дзвюх асоб.

[Лац. duumviratus з duo — два і vir — муж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыркуля́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дырэктыўнае распараджэнне для падведамных устаноў ці падначаленых службовых асоб.

Ц. міністэрства.

|| прым. цыркуля́рны, -ая, -ае.

Ц. загад.

У цыркулярным парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

танзу́ра, ‑ы, ж.

Выбрытае месца на макаўцы галавы ў духоўных каталіцкіх асоб.

[Ад лац. tonsura — стрыжка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увасьмяры́х, прысл.

Колькасцю ў восем асоб (рознага полу) або істот (ніякага роду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзевяцяры́х, прысл.

Колькасцю ў дзевяць асоб рознага полу або істот ніякага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзесяцяры́х, прысл.

Колькасцю ў дзесяць асоб рознага полу або істот ніякага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)