капуля́цыя, ‑і, ж.

Палавы працэс у ніжэйшых арганізмаў (грыбоў, водарасцей).

[Ад лац. copulatio — савакупленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

biogenesis

[,baɪoʊˈdʒenəsɪs]

n.

1) біягенэ́зіс -у m.

2) гісто́рыя эвалю́цыі жывы́х аргані́змаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gamete

[ˈgæmi:t]

Biol.

рухо́мая палава́я кле́тка расьлінных і жывёльных аргані́змаў, гамэ́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прысо́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м. (спец.).

Орган у раслін-паразітаў і некаторых жывёльных арганізмаў для прысмоктвання да іншых відаў і ўсмоктвання пажыўных рэчываў.

П. кальмара.

|| прым. прысо́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жгу́цікавыя, ‑ых.

Група прасцейшых арганізмаў, органамі руху ў якіх з’яўляюцца жгуцікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герантало́гія, ‑і, ж.

Навука аб старэнні жывых арганізмаў і прадаўжэнні жыцця.

[Грэч. hérōn — стары і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлушчаадклада́нне, ‑я, н.

Выдзяленне і адкладанне тлушчу ў целе жывёльных арганізмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паража́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць, магчымасць быць паражоным чым.‑н. Паражальнасць тканак жывых арганізмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.

Рухомая палавая клетка раслінных і жывёльных арганізмаў.

[Грэч. gamētós — здольны уступаць у шлюб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гене́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб законах спадчыннасці і зменлівасці арганізмаў.

[Ад грэч. genetikos — звязаны з нараджэннем, паходжаннем.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)