крон​2

[ням. Kron(glas)]

шкло для аптычных прыбораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэцэнтра́цыя

(ад дэ- + цэнтр)

неадпаведнасць восей аптычных элементаў катадыяптрычнай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

візуа́льны

(лац. visualis = зрокавы)

які праводзіцца простым вокам або пры дапамозе аптычных прылад (напр. в-ыя назіранні).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

крэмалье́р

(фр. crémaillère)

механізм для плаўнага перамяшчэння рухомых частак у аптычных і вымяральных інструментах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

абера́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Скажэнне або недастатковая выразнасць паказанняў аптычных прылад. Сферычная аберацыя. Храматычная аберацыя.

2. Уяўнае адхіленне нябесных свяціл ад іх сапраўднага месца знаходжання, якое выклікаецца рухам Зямлі вакол Сонца.

3. Адхіленне ад нармальнай будовы арганізма, якое часта выражаецца толькі у інакшай афарбоўцы або велічыні.

4. перан. Памылка, адхіленне ад ісціны.

[Ад лац. aberratio — адхіленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтаскапі́я

(ад аўта- + -скапія)

агляд поласці гартані і дыхальных шляхоў без аптычных прыбораў (параўн. ларынгаскапія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

візуа́льны

(лац. visualis = зрокавы)

які праводзіцца простым вокам або пры дапамозе аптычных прылад (в-ыя назіранні).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анамарфо́з

(гр. anamorphosis = скажэнне формы)

змененая канфігурацыя аб’екта, якая атрымліваецца пры дапамозе аптычных сістэм; выкарыстоўваецца пры кіназдымцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ахрама́т

(гр. achromatos = бясколерны)

аб’ектыў, у якім выпраўлена храматычная аберацыя, як у біноклях, аптычных прыцэлах і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

о́птык

(гр. optikos = які датычыць зроку)

1) спецыяліст у галіне оптыкі;

2) майстар па вырабу аптычных прыбораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)