2.перан.Адпомсціць, адплаціць каму‑н. Самая справа, па якой скліканы гэты сход, усім вядома: трэба нешта зрабіць з панам Скірмунтам, трэба так ці іначай парахавацца з ім.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1. Аддзячыць, узнагародзіць за што-н. (клопат, працу і пад.).
А. людзям дабром за дабро.
2. Зрабіць што-н. у адказ на чый-н. учынак.
А. ворагам за ўсе нягоды.
3.перан.Адпомсціць за крыўду, злачынства.
А. крыўдзіцелю.
◊
Адплаціць той жа манетай — адказаць такімі ж адносінамі.
|| незак.адпла́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз.адпла́та, -ы, ДМ -ла́це, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паку́тніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пакутніка і пакутніцтва. Раманюк .. пакляўся адпомсціць ворагу і за пакутніцкую смерць Тараса і за ўсіх нас.Краўчанка.// Які выяўляе пакуты. Палкоўнік, злосны і зняможаны, адкінуўся на падушку, з пакутніцкім выглядам заплюшчыў вочы.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́рварскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да варвара (у 1 знач.). Варварскія плямёны.
2. Некультурны, невуцкі. Варварскія адносіны да помнікаў мастацтва.// Жорсткі, бязлітасны, дзікі. Каб адпомсціць за ўцёкі некалькіх дзесяткаў палоннікаў, гітлераўцы прыдумалі для ўсіх астатніх варварскае пакаранне.Пятніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
éintränken
vt
1) намо́чваць, прамо́чваць, насыча́ць
2) (j-m) адпо́мсціць (каму-н. за што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прысягну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Даць прысягу; паклясціся. Мы прысягнулі адпомсціць за пакуты нашага салдата.Чорны.// Пакляўшыся, запэўніць каго‑н. у чым‑н. [Аўгіня:] — Не бойцеся, бабка, мяне, дзецьмі прысягну, што нікому не скажу.Колас.— Прысягнуць магу, што ані нічога не чула.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
odwet, ~u
м.
1. помста, адплата;
prawo ~u — права помсты;
w odwet za co — у адплату за што; каб адпомсціць; помсцячы;
2. рэванш;
wziąć na kim odwet — а) адпомсціцькаму;
узяць рэванш
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ráche
f - по́мста, адпла́та;
~ brüten заду́мваць по́мсту;
~ üben [néhmen*] (an D) по́мсціць (каму-н.);
aus ~ у я́касці по́мсты, по́мсцячы;
~ schwö- ren* кля́сціся адпо́мсціць;
aus ~ für(A) у адпла́ту, каб адпо́мсціць;
~ über den Verräter! по́мста прада́ўцу!, прада́ўцу па заслу́гах!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прыпо́мніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.
1. Аднавіць у памяці, успомніць. Прозвішча здалося мне знаёмым, але я ніяк не мог прыпомніць, дзе сустракаў гэтага чалавека.Дадзіёмаў.Адась выняў папяросу, але не закурыў, прыпомніў, што ў вагоне курыць забаронена.Галавач.// Пазнаць каго‑н. — Што ты, дружа? Не пазнаў хіба мяне? Помніш, бегалі па лужах? Ну, прыпомніў?Бялевіч.
2.Разм. Не забыць чаго‑н., каб адпомсціць, пакараць за гэта. — Не памілуе вас пан, прыпомніць кожны дубок, высечаны ў лесе, рагач, што выкапалі вы для сахі, каб калупацца ў полі.Колас.А катам прыпомнілі сёння Агні Трасцянца і Майданэк. Здавалася нам, што патронаў Ці хопіць адпомсціць за раны.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)