за́лпам, прысл.

1. Адначасова з некалькіх гармат, вінтовак.

Выстраліць з.

2. перан. Адразу, без перадышкі (разм.).

Выпіць з.

Расказаць усё з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́зам, прысл.

1. Сумесна з кім-, чым-н.

Працаваць р.

Ходзяць р. боль і радасць.

2. Адначасова (разм.).

Паляцелі птушкі, а р. з імі і цёплае лета.

3. У адзін прыём.

Прачытаць усё р.

4. Усяго (пра агульную суму чаго-н.).

Р. 150 рублёў.

◊

Разам з гэтым — у той жа час, адначасова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блізня́ты, -ня́т, адз. блізня́ і блізнё, -ня́ці, Т -нём, н.

Дзеці адной маці, якія нарадзіліся адначасова.

Нарадзіць блізнят.

Браты-б.

|| прым. блізня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

попу́тно нареч. за адны́м ра́зам, адначасо́ва, аднача́сна, мімахо́дам, разг. мімахо́дзь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднача́сна, прысл.

Тое, што і адначасова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mixed blessing [ˌmɪkstˈblesɪŋ] n. то́е, што ма́е до́бры і адваро́тны бок адначасо́ва (што-н., што добра і дрэнна адначасова);

It is a mixed blessing. У гэтым ёсць і станоўчыя, і адмоўныя рысы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

несумяшча́льны, -ая, -ае.

Такі, які не можа існаваць побач, сумесна, адначасова з кім-, чым-н.

Несумяшчальныя паняцці.

Несумяшчальныя характары.

|| наз. несумяшча́льнасць, -і, ж.

Псіхалагічная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

równolegle

раўналежна, паралельна; адначасова;

studiować równolegle dwa przedmioty — адначасова (паралельна) вывучаць два прадметы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кара́чкі,

У выразах: на карачкі; на карачках (разм.) — поза, у якой чалавек стаіць, апіраючыся адначасова на абедзве рукі і нагі.

Станавіцца на карачкі.

Паўзці на карачках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вузкая палоска скуры па краях абутку, да якой прышываюцца адначасова падэшва і верх абутку.

|| прым. ра́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)