ponowić

зак. аднавіць; паўтарыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аднаўле́нне ср.

1. восстановле́ние; воссозда́ние, воспроизведе́ние;

2. возобновле́ние;

1, 2 см. аднаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адно́ўлены

1. восстано́вленный; воскрешённый, воссо́зданный, воспроизведённый;

2. возобновлённый;

1, 2 см. аднаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэабілітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго-што.

Аднавіць (аднаўляць) былую добрую рэпутацыю або ў ранейшых правах.

|| звар. рэабілітава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся.

|| наз. рэабіліта́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спачы́ць, -чну́, -чне́ш, -чне́; -чнём, -чняце́, -чну́ць; -чні́; зак.

1. Аднавіць свае сілы адпачываючы.

С. перад дарогай.

2. перан. Памерці (высок.).

|| незак. спачыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спачыва́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднаўляць — аднавіць і стан паводле знач. дзеясл. аднаўляцца — аднавіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўтары́ць, -тару́, -то́рыш, -то́рыць; -то́раны; зак., што.

1. Сказаць або зрабіць яшчэ раз.

П. сказанае.

П. паездку.

2. Аднавіць у памяці вядомае, завучанае.

П. урок.

|| незак. паўтара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. паўтарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

1. Закончыць пабудову чаго-н. для сябе.

Да восені адбудуемся.

2. Пабудавацца нанава, аднавіць жыллё пасля разбурэння, пажару і пад.

Вёска нанава адбудавалася.

|| незак. адбудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рапарава́ць ’папраўляць, рамантаваць’ (ТСБМ, Сержп. Казкі), рэпарава́ць ’тс’ (воран., Сл. ПЗБ). З польск. reperować ’тс’ (< лац. reparo ’аднавіць, удасканаліць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адле́жацца, -жуся, -жышся, -жыцца; -жся і адляжа́цца, -жу́ся, -жы́шся, -жы́цца; -жы́мся, -лежыце́ся, -жа́цца; -жы́ся; зак. (разм.).

Паляжаўшы, адпачыць, аднавіць сілы, акрыяць (пасля хваробы, стомы і пад.).

Адляжаўся ў бальніцы, паправіўся.

|| незак. адле́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)