аксідарэдукта́зы

(ад аксіды + лац. reductare = адводзіць назад)

клас фермантаў, якія паскараюць або запавольваюць акісляльна-аднаўленчыя рэакцыі ў арганізмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апатрапе́й

(гр. apotropaios = які адводзіць бяду)

прадмет, выява або дзеянне, якім прыпісваюць магічную здольнасць засцерагаць ад няшчасця і злога духу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hínbringen

* vt

1) прыно́сіць, адно́сіць, адво́зіць, адво́дзіць

2) пераво́дзіць (час)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хвалі́ць, хвалю, хваліш, хваліць; незак., каго-што.

Выказваць адабрэнне, пахвалу каму‑, чаму‑н. Пан хваліць лес, хоча даражэй з купца злупіць, а купец падтаквае яму ды адводзіць далей у гушчарню. Якімовіч. Коля вучыўся добра, і настаўнік яго хваліў: — Хоць маленькі, ды ўдаленькі. С. Александровіч. Каня хвалі пасля дарогі. Прымаўка. Аржаная каша сама сябе хваліць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвайранменталі́зм

(англ. environmentalisme, ад environment = акружэнне, наваколле)

кірунак геаграфічнага дэтэрмінізму, які адводзіць геаграфічнаму асяроддзю вырашальную ролю ў развіцці грамадства і грамадскай вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адва́дзіць, ‑ваджу, ‑вадзіш, ‑вадзіць; зак., каго.

Прымусіць перастаць што‑н. рабіць, адвыкнуць ад чаго‑н. Значыць, гэты чалавек шкодны і небяспечны. Трэба назаўсёды адвадзіць.. [браканьера] ад чорнай справы. Кірэенка. // Адвучыць хадзіць куды‑н., мець зносіны з кім‑н. Васіль увесь ажно пыхаў ад прагнага хацення чым барзджэй сустрэць Рыгора з Зосяю і раз назаўсёды адводзіць яго ад яе. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інвайранменталі́зм

(англ. environmentalism, ад environment = акружэнне, наваколле)

плынь у геаграфіі, якая адводзіць геаграфічнаму асяроддзю вырашальную ролю ў развіцці грамадства і грамадскай вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

odwodzić

незак.

1. адводзіць;

odwodzić kogo na bok — адводзіць каго ўбок;

2. адгаворваць;

odwodzić kogo od zamiaru — адгаворваць каго ад намеру;

2. узводзіць;

odwodzić kurek od strzelby — узводзіць курок стрэльбы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

avert

[əˈvɜ:rt]

v.t.

1) адхіля́ць, прадухіля́ць

He averted an accident — Ён прадухілі́ў катастро́фу

2) адво́дзіць; адваро́чваць

to avert one’s glance — адве́сьці во́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hínführen

1.

vt адво́дзіць, прыво́дзіць

2.vi ве́сці куды́-н. (пра дарогу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)