znieważać

незак. зневажаць; абражаць;

znieważać czynnie — зневажаць дзеяннем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nettle​2 [ˈnetl] v.

1. infml раздражня́ць, злава́ць, кало́ць, абража́ць;

Barbara’s remark nettled Peter. Заўвага Барбары ўкалола Пітэра.

2. апяка́ць крапіво́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

здзе́кавацца

1. (мучыць) quälen vt, péinigen vt;

2. (абражаць, кпіць) verspótten vt, verhöhnen vt, sich lústig máchen (über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тапта́ць, тапчу́, то́пчаш, то́пча; тапчы́; тапта́ны; незак.

1. каго-што. Прымінаць нагамі, ходзячы па чым-н.

Т. траву.

2. каго. Наязджаючы канём, збіваць з ног, душыць, калечыць.

3. што. Ступаючы, пэцкаць нагамі (разм.).

Т. падлогу.

4. што. Збіваць, зношваць абутак.

Т. боты.

5. перан., што. Пагарджаючы, груба зневажаць, абражаць.

Т. чалавечую годнасць.

|| зак. патапта́ць, -тапчу́, -то́пчаш, -то́пча; -тапчы́; -тапта́ны (да 1—3 знач.) і стапта́ць, стапчу́, сто́пчаш, сто́пча; стапчы́; стапта́ны (да 4 знач.).

|| наз. тапта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

obrażać

незак.

1. наносіць цялесныя пакалечанні; калечыць;

2. абражаць, зневажаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зауша́ть несов., уст.

1. (кого — давать пощёчину, бить по уху) дава́ць апляву́ху; дава́ць по́ўху;

2. перен. (оскорблять) абража́ць; (порочить) га́ньбіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

injure [ˈɪndʒə] v.

1. пашко́джваць, ра́ніць, кале́чыць;

Ten people were injured in the accident. Дзесяць чалавек былі пакалечаны ў выніку гэтай аварыі.

2. кры́ўдзіць, абража́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ubliżać

незак. komu зневажаць, абражаць каго;

ubliżać godność człowieka — зневажаць годнасць чалавека

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ра́зіць ’удараць’, ’абражаць’ (Нас., Гарэц.), разі́ць ’паразіць (пра хваробу)’ (паст., Сл. ПЗБ), ра́зіцца ’трапляць у няёмкае становішча’ (Нас., Гарэц.), ’абражацца’ (Гарэц.), рус. рази́ть ’біць, наносячы ўдары’, ’злаваць, крычаць’, укр. рази́ти ’біць’, польск. razić ’раніць’, ’надразаць’, чэш. raziti ’біць’, славац. raziť ’біць’, славен. ráziti ’драпаць’, балг. сразя́ ’паваліць адным ударам’. Да прасл. *raziti. Звязана з раз, рэ́заць (гл.) (Фасмер, 3, 434; Махэк₂, 510).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

insult

1. [ɪnˈsʌlt]

v.t.

1) абража́ць; зьневажа́ць; кры́ўдзіць

2) атакава́ць

2. [ˈɪnsʌlt]

n.

1) абра́за, кры́ўда, зьнява́га f.

2) Archaic напа́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)