дазо́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

Службовая асоба, якая выконвае абавязкі па наглядзе за чым-н., ахове чаго-н.

Д. маяка.

|| прым. дазо́рчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капцёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Службовая асоба ў арміі, у абавязкі якой уваходзіць захаванне і выдача маёмасці, абмундзіравання і інш.

|| прым. капцёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэлега́цтва, ‑а, н.

Праца, абавязкі дэлегата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парламенцёрства, ‑а, н.

Абавязкі, функцыі парламенцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́лжность ж. паса́да, -ды ж.; (служба) слу́жба, -бы ж.; (обязанность) абавя́зкі, -каў;

вре́менно исполня́ющий до́лжность часо́ва выко́нваючы абавя́зкі;

вступа́ть в до́лжность уступа́ць на паса́ду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паса́дніцтва, ‑а, н.

Гіст. Служба, абавязкі насадніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старэ́йшынства, ‑а, н.

Гіст. Званне, абавязкі старэйшыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шту́рманства, ‑а, н.

Занятак, пасада, абавязкі штурмана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выко́нваючы

1. прил. исполня́ющий;

в. абавя́зкі — исполня́ющий обя́занности;

2. деепр. выполня́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stellv.

= stellvertretend – выконваючы абавязкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)