Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
skrupuł, ~u
м.
1. сумленне, сумленнасць;
bez ~ów — без усялякага сораму;
mieć ~y — перажываць сумненні, сумнявацца;
2.уст.скрупул (мера вагі)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
szwank, ~u
м. шкода; урон;
narazić kogo na szwank — навесці каго на страты;
ujść bez ~u — выйсці цэлым (без пашкоджанняў)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wieść 2
wieś|ć 2
ж.
1. вестка; паведамленне;
2. ~ci мн. чуткі; погалас;
zginąć bez ~ci — прапасці без весткі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gapa
gap|a
ж. разявака, разява;
pasażer na ~ę — безбілетны пасажыр;
jechać na ~ę — ехаць зайцам (на зайцы) (без білета)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
бля́клы, ‑ая, ‑ае.
Які страціў яркасць фарбаў, афарбоўкі; няяркі. [Шапка] была зашмальцаваная, з аколышам невыразнага, бляклага колеру.Хадкевіч.На бляклым небасхіле ўдалечыні ўжо запалілася і ціха гарэла адзінокая, самотная зорка.Быкаў.Неба было халоднае, бляклае, быццам нехта сінькі капнуў у яго і яна тонка-тонка распусцілася па ўсім купале.Лобан.// Які страціў свежасць; вялы; бледны. Аднастайны ландшафт. Выгаралыя на сонцы светла-жоўтага колеру бляклыя травы.Сяргейчык.//перан.Без бляску, без румянцу; бледны, выцвілы. Бляклы твар. □ У вачах Тосі — бляклых і змрочных — адбіўся спалох.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзіно́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які робіцца, адбываецца асобна, адасоблена ад іншых падобных; адзінкавы. Адзіночны стрэл.// Які не мае побач падобных сабе, размешчаны па адным, асобна. [Іван:] — Будзем біць адзіночныя, пераважна легкавыя [машыны].Новікаў.Па тратуары аддаваліся гулка крокі адзіночнага чалавека.Бядуля.
2. Такі, які выконваецца, ажыццяўляецца сіламі аднаго, без удзелу, без дапамогі другіх. Адзіночны промысел.
3. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго. Адзіночная камера.// Звязаны са знаходжаннем у адзіноцтве, у ізаляванні ад іншых. Адзіночнае зняволенне.
•••
Адзіночны лікгл. лік (у 6 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імпрэсіяні́зм
(фр. impressionnisme, ад лац. impressio = уражанне)
кірунак у мастацтве і літаратуры апошняй трэці 19 — пач. 20 ст., які адлюстроўваў суб’ектыўныя перажыванні, настроі і ўражанні аўтара, узятыя без сувязі з рэчаіснасцю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
канфедэра́тка
(польск. konfederatka, ад лац. confoederatus = які ўваходзіць у аб’яднанне)
1) польскі галаўны ўбор у выглядзе чатырохвугольнай шапкі без казырка, якую насілі некалі канфедэраты;
2) польская вайсковая шапка з чатырохвугольным верхам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ло́ка
(лац. loco = на месцы)
1) умова пагаднення, згодна з якой цана тавару вызначаецца па месцы яго знаходжання (без уліку дастаўкі);
2) аперацыя з іншаземнай валютай або каштоўнымі паперамі на біржы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)