шліфава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па шліфаванні.

|| ж. шліфава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. шліфава́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлю́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Лодка з моцным шырокім корпусам.

Выратавальная ш.

|| прым. шлю́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Востраканцовы конусападобны стрыжань, якім завяршаецца верх будынка.

Ш. вежы.

|| прым. шпі́левы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчыгры́н, -у, м.

Мяккая казіная або авечая (першапачаткова асліная) скура з адмысловым узорам на няроўнай паверхні.

|| прым. шчыгры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шызафрэні́я, -і, ж.

Цяжкае псіхічнае захворванне, якое характарызуецца парушэннем звязанасці псіхічных працэсаў і зніжэннем псіхічнай дзейнасці.

|| прым. шызафрэні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпу́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Іголка хваёвай расліны.

|| прым. шыпу́лечны, -ая, -ае і шыпу́лькавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыпшы́на, -ы, ж.

Дзікая кустовая ружа з простымі, не махровымі кветкамі, а таксама плады гэтай расліны.

|| прым. шыпшы́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

э́кспарт, -у, М -рце, м.

Вываз тавараў, капіталаў, тэхналогій за мяжу з мэтай рэалізацыі; проціл. імпарт.

|| прым. э́кспартны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эксперымента́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто праводзіць эксперымент, хто эксперыментуе.

Вучоны-э.

Вядомы э.

|| прым. эксперымента́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электрамагнеты́зм, -у, м. (спец.).

Сукупнасць з’яў, што вызначаюць непарыўную сувязь паміж электрычнымі і магнітнымі ўласцівасцямі рэчыва.

|| прым. электрамагнеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)