шпіль, -я, мн. -і, -яў, м.

Востраканцовы конусападобны стрыжань, якім завяршаецца верх будынка.

Ш. вежы.

|| прым. шпі́левы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)