дыя́гназ

(гр. diagnosis = распазнаванне)

вызначэнне хваробы на падставе абследавання хворага.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ро́зрыў ’нязгода (паміж братамі)’, ’перарванне, перапынак (хваробы, смутку)’ (Нас.), балг. ра́зрив ’разрыў (сэрца)’, ’разладжаны, расстройванне планаў’ — інтанацыйны варыянт аддзеяслоўнай лексемы разрыў. Да раз‑/роз‑ і рваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

серапрафіла́ктыка

(ад лац. serum = сываратка + прафілактыка)

папярэджанне ўзнікнення інфекцыйнай хваробы ўвядзеннем сывараткі, у якой змяшчаюцца гатовыя антыцелы супраць гэтай хваробы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канта́гій

(лац. contagium = зараза)

узбуджальнік інфекцыйнай хваробы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атупе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Страціць (у выніку зморанасці, хваробы і пад.) здольнасць разумець, усведамляць; стаць някемлівым, тупым. За гэты дзень, нават, праўдзівей сказаць, за гэтыя гадзіны, ён [Стафанковіч] атупеў, быццам адзеравянеў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капы́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да капыта, капытоў. Капытныя хваробы. // Які мае капыты. Капытныя жывёлы.

2. у знач. наз. капы́тныя, ‑ых. Назва атрада млекакормячых, у якіх фалангі пальцаў пакрыты капытамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

1. Загаіць шляхам лячэння. Залячыць рану. // Разм. Вылечыць не поўнасцю; ліквідаваць толькі знешнія адзнакі хваробы; падлячыць. Залячыць хваробу.

2. Разм. Змучыць лячэннем. Залячылі да смерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіню́шнасць, ‑і, ж.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых захворваннях, звязаных з расстройствам кровазвароту; цыяноз. А на падушцы спакутаваны твар з яркімі прыкметамі яе [Зосі] хваробы: крыху збляклая ўжо сінюшнасць губ, крыл[аў] носа. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гіпапітуітарызм 3/484, 488, 489, гл. Гіпофіза хваробы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

transmitter

[trænsˈmɪtər]

n.

1) перада́тчык -а m.

a disease transmitter — перада́тчык хваро́бы

2) перада́тчык -а m. (апара́т)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)