connection, connexion [kəˈnekʃn] n.

1. су́вязь, по́вязь (часоў);

in connection with smth. у су́вязі з чым-н.;

in this connection у су́вязі з гэ́тым

2. узго́дненасць

3. pl. connections су́вязі, знаёмства

4. comput. злучэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АЗНАЧЭ́ННЕ ў граматыцы,

даданы член сказа, які паясняе словы з прадметнымі значэннямі, называючы прыкмету прадмета (яго якасць, форму, памер, матэрыял, адносіны да інш. прадметаў і г.д.). У бел. мове азначэнні падзяляюцца на дапасаваныя (сінтаксічная сувязь — дапасаванне, сродкі выражэння — прыметнік, дзеепрыметнік, займеннік, лічэбнік: «зялёная ялінка», «бацькава парада», «неадасланае пісьмо», «нашы сябры», «трэці год») і недапасаваныя (сінтаксічная сувязь — прымыканне, сродкі выражэння — назоўнік ва ўскосных склонах часам з прыназоўнікам, займеннік, інфінітыў, прыслоўе, а таксама словазлучэнні розных тыпаў: «дом восем», «дарога бацькоў», «дзяўчынка з бантам», «яе клопат», «імкненне вучыцца», «паварот налева», «стары высокага росту»). Асобная форма азначэнняў — прыдатак.

А.Я.Міхневіч.

т. 1, с. 170

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

камплексо́ны

(ад лац. complexus = сувязь, ахоп)

група арганічных злучэнняў, амінаполікарбонавыя кіслоты і іх вытворныя (напр. двухнатрыевая соль этылендыямінтэтравоцатнай кіслаты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кан’ю́нкцыя

(лац. coniunctio = сувязь, аб’яднанне)

аперацыя матэматычнай логікі, якая аб’ядноўвае два ці больш выказванняў з дапамогай лагічнай звязкі «і».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыя-

(гр. kryos = холад, мароз, лёд)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з лёдам, нізкімі тэмпературамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-трофы, -трофны

(гр. trophe = ежа, жыўленне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «ежа», «жыўленне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

асацыя́цыя, ‑і, ж.

1. Аб’яднанне асоб або арганізацый аднаго роду дзейнасці. Асацыяцыя навуковых супрацоўнікаў. Краязнаўчая асацыяцыя.

2. Група, спалучэнне, злучэнне чаго‑н. Асацыяцыя малекул. Зорная асацыяцыя. Асацыяцыя раслін.

3. Спец. Заснаваная на нервова-псіхічных працэсах сувязь паміж асобнымі ўяўленнямі, думкамі, пачуццямі, пры якой адно выклікае другое. Асацыяцыя па падабенстве.

[Лац. associatio — злучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

komunikacja

komunikacj|a

ж. камунікацыя, зносіны, сувязь;

~a bezpośrednia — прамая сувязь; беспасрэдная камунікацыя;

~a wodna — водныя шляхі; водныя зносіны;

środki ~i — сродкі зносін (камунікацыі);

~a miejska — гарадскі транспарт;

Ministerstwo Komunikacji — Міністэрства шляхоў зносін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адарва́цца

1. (аддзяліцца) sich lösen; sich lósreißen*;

2. (перастаць займацца) sich lósreißen*; sich von der Árbeit lósreißen, die Árbeit [Beschäftigung] ábbrechen*;

3. (страціць сувязь, аддзяліцца) die Verbíndung verlíeren*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

affair

[əˈfer]

n.

1) спра́ва f.

He has many affairs to look after — Ён му́сіць займа́цца шмат які́мі спра́вамі

That’s my affair — Гэ́та мая́ спра́ва

2) падзе́я f.

a social affair — грама́дзкая падзе́я

3) су́вязь f.

a love affair — рама́н, любо́ўная су́вязь

4) Figur. шту́ка f.

a complicated affair — склада́ная, скамплікава́ная шту́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)