храмаге́н, ‑у, м.

Спец. Бясколернае рэчыва клетак раслінных і жывёльных тканак, якое набывае колер пры акісленні.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і génos — паходжанне, род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храмасо́ма, ‑ы, ж.

Спец. Пастаянная састаўная частка клетачнага ядра жывёльных і раслінных арганізмаў, носьбіт спадчыннага рэчыва.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і sōma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрао́птыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел фізікі, які вывучае ўплыў электрычнасці на аптычныя ўласцівасці рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́л, -а і -у, м.

1. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне і сродак для запальвання выбуховага рэчыва.

2. -у, перан. Гарачнасць, парыў.

Астыў з.

Гаварыць з запалам.

|| прым. запа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

грыму́чы, -ая, -ае.

1. Які стварае рэзкія гукі, моцны шум.

Грымучыя калёсы.

2. Шумны, гучны.

Г. аркестр.

○

Грымучая ртуць — выбуховае хімічнае рэчыва ў выглядзе крышталічнага белага парашку.

Грымучы газ — выбуховая сумесь вадароду з кіслародам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пігме́нт, -у, М -нце, м. (спец.).

1. Рэчыва ў арганізме чалавека, жывёл і раслін, якое надае афарбоўку скуры, валасам, кветкам і лісцю.

2. Хімічны парашковы фарбавальнік.

|| прым. пігме́нтны, -ая, -ае і пігме́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

agent [ˈeɪdʒənt] n.

1. аге́нт; прадстаўні́к; пасрэ́днік

2. а secret agent аге́нт разве́дкі, шпіён

3. сро́дак; фа́ктар;

chemical agent хімі́чнае рэ́чыва

4. ling. дзе́йнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

granulation

[,grænjəˈleɪʃən]

n.

грануля́цыя f.

а) драбле́ньне рэ́чыва

б) нада́ньне паве́рхні шурпа́тасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inflammability

[ɪn,flæməˈbɪləti]

n.

1) запа́льнасьць, узгара́льнасьць f. (рэ́чыва)

2) па́лкасьць; узбуджа́льнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inhalation

[,ɪnhəˈleɪʃən]

n.

1) удыха́ньне n., інгаля́цыя f.

2) рэ́чыва для ўдыха́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)