уцяжа́рвальнік, ‑а, м.

Спец. Рэчыва, якое служыць для ўцяжарвання чаго‑н. Уцяжарвальнікі гліністага раствору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферамагне́тык, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое мае ўласцівасць намагнічвацца нават у слабых магнітных палях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фібраі́н, ‑у, м.

Спец. Валакністае бялковае рэчыва, якое з’яўляецца важнейшай састаўной часткай натуральнага шоўку.

[Ад лац. fibra — валакно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотарэакты́ў, ‑тыву, м.

У фатаграфіі — рэчыва, якое выкарыстоўваецца для хімічнай апрацоўкі плёнкі і фотапаперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвердаме́р, ‑а, м.

Спец. Прыбор, які служыць для вызначэння ступені цвёрдасці якога‑н. рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыталізі́н, ‑у, м.

Рэчыва, якое ўтвараецца ў крыві пры ўвядзенні ў арганізм чужародных клетак.

[Ад грэч. kýtos — ёмішча, клетка і lýsis — разбурэнне, растварэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе ядавітае рэчыва. Яданосныя расліны. Яданосны зуб змяі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вешчаство ’рэчыва’ (КТС), укр. вещество ’тс’ запазычана з рус. вещество < ст.-слав. вещьство (Шанскі, 1, В, 83).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ядаві́ты прям., перен. ядови́тый;

~тае рэ́чыва — ядови́тое вещество́;

~тая змяя́ — ядови́тая змея́;

я. ко́лер — ядови́тый цвет;

~тая ўсме́шка — ядови́тая улы́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натраві́ць, -раўлю́, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; што і чаго (спец.).

Зрабіць малюнак на паверхні чаго-н. пры дапамозе едкага рэчыва; вытравіць.

|| незак. натра́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. натра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)