ма́йнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства лілейных з дробнымі духмянымі белымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшэ́й, ‑ю, м.

Травяністая расліна сямейства злакавых, асобныя віды якой з’яўляюцца пустазеллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўхмызня́к, ‑у, м.

Расліна, у якой ніжняя частка драўняная, а верхняя травяністая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пету́нія, ‑і, ж.

Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства паслёнавых з вялікімі яркімі кветкамі.

[Шац. petunia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустазе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пустазелля, з’яўляецца пустазеллем. Пустазельная расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудзяне́ц, ‑нца, м.

Травяністая лекавая расліна сямейства складанакветных з бледнажоўтымі кветкамі; бародаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіт, ‑у, М сіце, м.

Адна- і шматгадовая травяністая расліна сямейства сітавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́чкі, ‑чак; адз. няма.

Шматгадовая травяністая, з сакавітым лісцем расліна сямейства таўсцянкавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тысячагало́ў, ‑лову, м.

Аднагадовая травяністая расліна сямейства гваздзіковых з вялікімі ружовымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбо́ўнік, ‑у, м.

Меданосная расліна сямейства крыжакветных, з лісця якой здабываюць фарбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)