Verbum

адбо́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Горнарабочы, які пры дапамозе адбойнага малатка аддзяляе кавалкі карысных выкапняў ад масіву.

па́кулле, -я, н.

Грубае валакно, якое адходзіць пры апрацоўцы лёну, канапель.

Заканапаціць шчыліны пакуллем.

|| прым. па́куллевы, -ая, -ае.

пілата́ж, -у, м.

Майстэрства манеўравання лятальным апаратам пры выкананні авіяцыйных фігур.

Фігуры вышэйшага пілатажу.

|| прым. пілата́жны, -ая, -ае.

по́сах, -а, мн. -і, -аў, м.

Доўгі кій, на які апіраюцца пры хадзьбе; таксама жазло ў вышэйшых свяшчэннаслужыцеляў.

пярэ́варацень, -ратня, мн. -ратні, -ратняў, м.

Паводле паданняў — чалавек, здольны ператварацца ў каго-, што-н. пры дапамозе чараў.

расклёшыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што.

Расшырыць унізе пры кройцы.

Р. спадніцу.

|| незак. расклёшваць, -аю, -аеш, -ае.

рэ́туш, -ы, ж.

Выпраўленне малюнка, адбітка на фатаграфічных негатывах і здымках, іх спецыяльная апрацоўка для паляпшэння пры друкаванні.

са́дніць, -ніць; безас.; незак. (разм.).

Пра шчымлівы, пякучы боль (пры раненні, апёку, раздражненні скуры і пад.).

Нага с.

сейсмо́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыбор для запісу ваганняў зямной паверхні ў час землетрасенняў або пры выбухах.

скры́гат, -у, М -гаце, м.

Рэзкі гук, які ўтвараецца пры моцным трэнні аднаго прадмета аб другі.

С. жалеза.