кінамаста́цтва, ‑а, н.

Род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі рэальных, спецыяльна інсцэніраваных ці адноўленых сродкамі мультыплікацыі падзей рэчаіснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акмеі́зм, ‑у, м.

Мадэрнісцкая плынь у рускай літаратуры, якая ўзнікла ў 1912–1913 гг. і адстойвала прынцыпы «чыстага мастацтва», індывідуалізм.

[Ад грэч. akme — вяршыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́чны I графи́ческий;

~нае маста́цтва — графи́ческое иску́сство

графі́чны II графи́ческий;

г. ме́тад рашэ́ння зада́чы — графи́ческий ме́тод реше́ния зада́чи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антыква́р, ‑а, м.

1. Прадавец антыкварных прадметаў.

2. Уст. Аматар і збіральнік прадметаў старажытнага мастацтва, старых і рэдкіх кніг і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антымаста́цтва, ‑а, н.

Тэндэнцыі ў сучасным заходнім мастацтве, што выражаюцца ў імкненні ствараць творы, якія супярэчаць законам віду або жанру мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмінало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць тэрмінаў у якой‑н. галіне навукі, мастацтва, грамадскага жыцця. Матэматычная тэрміналогія. // Раздзел лексікалогіі, які займаецца вывучэннем тэрмінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маза́іка ’рознакаляровы ўзор ці малюнак са шкла, дрэва, мармуру ці інш.’ (ТСБМ). Запазычана праз польск. ці рус. мову з франц. mosaïque < італ. mosaico < с.-лац. musaicum, якое з лац. Musa ’багіня мастацтва’ (Голуб-Ліер, 323; Фасмер, 2, 637).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Чырвоная кашуля» (форма самадз. мастацтва) 9/339

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Федаровіч В. П. (дзеяч мастацтва) 3/124

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

камедыягра́фія, ‑і, ж.

1. Камедыйнае пісьменніцкае мастацтва. Задачы камедыяграфіі.

2. зб. Сукупнасць камедыйных твораў пісьменніка, народа, пэўнай эпохі. Беларуская камедыяграфія. Савецкая камедыяграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)