harsh [hɑ:ʃ] adj.

1. гру́бы, рэ́зкі

2. суро́вы; непрые́мны; лю́ты;

a harsh winter суро́вая зіма́

3. крыклі́вы (пра колер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

waxen [ˈwæksn] adj. fml

1. падо́бны на воск; мя́ккі; пласты́чны

2. бяско́лерны, бле́дны;

a waxen complexion васко́вы ко́лер тва́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

amethyst

[ˈæməӨɪst]

n.

1) амэты́ст -у m.

2) фіяле́тавы ко́лер

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mauve

[moʊv]

1.

n.

ружава́та-лілёвы ко́лер

2.

adj.

сьветлалілёвы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mustard

[ˈmʌstərd]

n.

1) гарчы́ца f.

2) цёмна-жо́ўты ко́лер

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Ліля́к ’барсук, Meies meles’ (Дразд.). Названы імем птушкі казадоя паводле падабенства буравата-шэрым колерам. Да ляляк (гл.). Параўн. таксама чэш. lilek ’красаўка, Atropa belladonna’, кветкі якой маюць шэра-жоўты колер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палымне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Ярка гарэць, палаць; знішчацца ў агні.

Хаты палымнелі ў агні.

2. Набываць колер полымя; вылучацца колерам полымя, яркай чырвонай афарбоўкай.

На ўсходзе палымнела зара.

Палымнее чырвоная рабіна (перан.).

3. Пакрывацца румянцам.

Палымнее твар.

4. перан. Быць ахопленым якім-н. моцным пачуццём.

П. сэрцам.

Палымнее агонь помсты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Сіне́льнік ‘хто фарбуе або робіць набойкі’ (Нас., Гарэц., Касп., Бяльк.), сіне́льня ‘месца, дзе фарбуюць тканіны, фарбоўня’ (Нас., Бяльк., Байк. і Некр.). Да сіні (гл.), відаць, як найбольш распаўсюджаны колер пры фарбоўцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

залаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; незак., што.

1. Пакрываць золатам, пазалотай. Залаціць кубак.

2. перан. Асвятляючы, надаваць чаму‑н. залацісты колер. Сонца ўжо амаль схавалася за лес і толькі залаціла верхавіны дрэў. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

karmazyn

м.

1. ~u — пунсовы колер;

2. радавіты шляхціц; арыстакрат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)