spiąć

зак.

1. зашпіліць;

2. прышпорыць;

spiąć konia ostrogami — прышпорыць каня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozkuć

зак. раскаваць;

rozkuć konia — раскаваць каня;

rozkuć więźnia — раскаваць вязня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ujeździć

зак.

1. абездзіць (каня);

2. перан. утаймаваць;

3. укатаць (дарогу)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адвяза́ць сов. отвяза́ть; (отделить — ещё) открепи́ть;

а. каня́ — отвяза́ть ло́шадь;

а. пу́гу ад пугаўя́ — отвяза́ть (открепи́ть) кнут от кнутови́ща

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дае́здзіць сов., разг., в разн. знач. дое́здить;

д. да вясны́ — дое́здить до весны́;

каня́ зусі́м ~дзілі — ло́шадь совсе́м дое́здили

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваза́к, ‑а, м.

Той, хто перавозіць грузы на конях. [Лейтэнант Камар] памкнуўся быў прыпыніць вазака, які заварочваў каня, але, кінуўшы вокам на груз.., махнуў рукою. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гато́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Разм. Наяўныя, назапашаныя грошы. — Тварыцкі, кажа, бедніцца і стогне, а каня адразу купіў. Нейкую, відаць, гатоўку мае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закале́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Замёрзлы, азяблы. Палонныя ўраз скінулі з воза дровы, распрэглі каня і, хукаючы на закалелыя пальцы, .. кінуліся ў хату. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запе́нены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запеніць.

2. у знач. прым. Пакрыты пенай ад доўгага бегу (пра каня). Запенены конь ледзь дыхае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клешчына́, ‑ы́; мн. кляшчы́ны (з ліч. 2, 3, 4 клешчыны́), кляшчы́н; ж.

Адна з дзвюх драўляных частак хамута, якія сцягваюцца пад шыяй каня супоняй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)