zawierać
незак.
1. заключаць;
zawierać umowę — заключаць дагавор (дамову);
zawierać związek małżeński — браць шлюб;
2. утрымліваць; змяшчаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
beard
[bɪrd]
1.
n.
1) барада́, баро́дка f., dim.
2) асьцюкі́ pl., ву́сы ко́ласа
2.
v.t.
1) адва́жна выступа́ць су́праць
2) браць за бараду́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
date2 [deɪt] v.
1. датава́ць
2. старэ́ць, выхо́дзіць з ужы́тку
3. сустрака́цца, прыхо́дзіць на спатка́нне
date back [ˌdeɪtˈbæk] phr. v. (to) браць пача́так ад, адно́сіцца да (быць звязаным з пэўным перыядам)
date from [ˌdeɪtˈfrɒm] phr. v.= date back
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
téilnehmen
* аддз. vi (an D)
1) браць [прыма́ць] удзе́л, удзе́льнічаць (у чым-н.)
2) спачува́ць (каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
überhánd néhmen
* vi браць верх, распаўсю́джвацца, узраста́ць
er hat überhánd genómmen — ён узяў верх над усі́мі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Bajonétt
n -(e)s, -e штык, штых
das ~ fällen — браць ружжо́ напераве́с
das ~ áufpflanzen [áufstecken] — прымкну́ць штык
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vermählen
1.
vt жані́ць, выдава́ць за́муж
2.
(sich)
(mit j-m) браць шлюб (з кім-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Бярэ́ма, бярэ́мя. Рус. бере́мя, ст.-слав. брѣмѧ, польск. brzemię, чэш. břímě, балг. бре́ме, серб.-харв. бре̏ме і г. д. Прасл. *ber‑mę ’бярэмя’. Адносіцца да дзеяслова *bьrati *berǫ ў яго старажытным значэнні ’несці’ (гл. браць). Траўтман, 31; Мейе, RS, 2, 62; Слаўскі, 1, 46; Фасмер, 1, 155. Гл. яшчэ Порцыг, IF, 42, 221 і наст.; Ісачанка, Зб. Гаўранку, 1, 114–130 (асабліва 121–122); Матл, там жа, 131–151.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Разбіра́ць 1 ’разнімаць на састаўныя часткі’, ’сартаваць’ (ТСБМ), ’парадкаваць мясную тушу’ (ТСБМ; трак., дзятл., гарад., Сл. ПЗБ), ’разбураць’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), розбіра́ць ’разумець, цяміць’, ’раздзіраць, расскубваць’, ’разнімаць тушу пасля забою’ (ТС). Ад раз- і браць (гл.)
Разбіраць 2 ’слаць пасцель’ (ваўк., Сл. ПЗБ), розбіра́ць ’распранаць’ (ТС), разбіра́цца ’распранацца’ (Сцяшк.), разабра́цца ’распрануцца’ (воран., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.). З польск. rozbierać ’распранаць’, ’слаць ложак’, rozbierać się ’распранацца’, rozebrać się ’распрануцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
retract
[rɪˈtrækt]
v.t.
1) уця́гваць, адця́гваць
The cat retracts its claws — Кот уця́гвае свае́ кіпцюры́
2) браць наза́д (сло́ва, абяца́ньне), адмаўля́цца, адрака́цца, адступа́цца ад чаго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)