Нароў ’нораў’ (Ян.; мазыр. Бел. каз. эпас), нароўка ’нораў, характар’ (Бяльк.). Гл. нораў ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ледаві́к ’ляднік’ (ТСБМ) — калька з рус. мовы (з бел. афіксам) — гл. Крукоўскі, Уплыў, 118.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ме́ндлік ’малая ўкладка снапоў у полі’ (зах.-бел., ДАБМ, к. 286). Да мэ́ндлік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вага́льны (БРС), Калька з рус. колебательный на падставе суадносін бел. вагацьрус. качать, колебать.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аднаві́ць, ст.-бел. отновити (1615) (Нас. гіст.), отновлену быти (1347) (Нас. гіст.). Гл. новы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адналі́шнік ’аднаасобнік’ (Юрч.) з рус. единоличник з прыпадабненнем да бел. лішка (Мартынаў, SlW, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́шкі ’парашкі’ (шальч., Сл. ПЗБ), ст.-бел. прошекъ ’парашок’. З польск. proszek, proszki ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тамава́ты, томова́ты ’дурны’ (ТС). Ад ідыш tam ’разява, дурненькі’ (Астравух, Ідыш-бел. сл., 909).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тро́йня ‘дэталь у возе’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. тройня ‘тс’ (ГСБМ). Гл. трайня2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэрпа́тына, тэрпенці́н, тэрпенці́н ‘шкіпінар’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. терпентина, терпетина ‘тс’ (ГСБМ). Гл. тарпатына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)