перамігну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Падмігнуць адзін другому з якой‑н. мэтай. Насільшчыкі перамігнуліся, штурханулі адзін аднаго пад бок і выступіла наперад. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзіне́ц, ‑нца, м.

Зусім адзін, адзінокі, які адбіўся ад статка (пра жывёл). Зубр-адзінец. // Адзінокі, бессямейны; бабыль. [Агей] адзін цяпер, адзінцом павінен будзе дажываць свой век. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aneinánder

pron rez адзі́н да аднаго́; адзі́н пры адны́м; адзі́н за аднаго́

dicht ~ — шчы́льна, ве́льмі блі́зка

~ geraten* — vi (s) (mit D) счапі́цца, пасвары́цца (з кім-н.)

~ réihen — vt нані́зваць; расклада́ць, расстаўля́ць радко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

присе́ст уст. прысе́ст, -ту м.;

◊

в оди́н присе́ст, за оди́н присе́ст за адзі́н раз (прысе́ст), адны́м за́хадам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакуса́цца, ‑аецца; зак.

Пакусаць адзін другога. Сабакі перакусаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфадымезі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, адзін з сульфаніламідаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франклініза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адзін з метадаў электралячэння.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эгафутуры́зм, ‑у, м.

Адзін з напрамкаў рускага футурызму.

[Ад лац. ego — я і слова футурызм.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́сма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Некалькі нітак або валокнаў, складзеных удоўж.

П. лёну, канапель.

2. Адна з частак, на якія дзеліцца маток пражы (спец.).

3. Пучок валасоў, прылеглых адзін да аднаго або зліплых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліша́й², -я́, мн. -шаі́, -шаёў і ліша́йнік, -у, мн. -і, -аў, м.

Расліна ніжэйшага тыпу, якая складаецца з грыба і водарасці, утвараючы адзін арганізм; расце на глебе, камянях і кары дрэў.

|| прым. ліша́йнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)